Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Morgen, als het dag geworden is, zal over het lot der vier bleekgezichten beslist worden, en tot zoolang zullen zij in de tent blijven, die ik hun nu zal aanwijzen. De twee anderen echter zijn moordenaars, en hebben met mijn belofte niets te maken; zij zullen sterven, zooals zij geleefd hebben, druipende van bloed, Howgh! Is Old Shatterhand met mijn woorden tevreden?" "Ja," antwoordde deze.
Hij zweeg een oogenblik, kneep toen zijn eene oog dicht, gluurde met het andere eens goed Old Firehand aan, liet daarna even een lachje hooren, dat als een op de klarinet geblazen, "hihihihi" klonk, en vervolgde toen: "Die twee zijn namelijk Old Shatterhand en Old Firehand. Daar ik den eerstgenoemde ken, zou deze sir dus niemand anders kunnen wezen dan Old Firehand. Heb ik het geraden?"
Eenigen der mannen gingen hout zoeken voor een bivakvuur. Old Firehand reed zuidwaarts in den canon naar beneden, en Old Shatterhand noordwaarts naar boven, om te verkennen. Men moest voorzichtig zijn. Beiden legden een goed eind weegs af, en niets bespeurende dat argwaan wekken kon, keerden zij terug.
Hij sloeg de oogen niet naar hen op; maar men kon niet aan hem zien of dat schaamte was, dan wel verstoktheid. "Wat denkt de Groote Wolf wel, dat wij nu met hem doen zullen?" vroeg Old Shatterhand in de taal der Utahs. De gevraagde gaf geen antwoord. "De hoofdman der Utahs is bang; daarom antwoordt hij niet."
Het bosch werd helder licht en vol beweging, zoodat het drietal in het grootste gevaar verkeerde, opgemerkt te zullen worden. "Wij moeten maken dat wij wegkomen," zei Old Firehand. "Maar waarheen? Voor en achter ons is alles vol menschen." "In de boomen!" antwoordde Old Shatterhand.
De anderen konden bijna niet aan tegenweer denken; zij hadden genoeg te doen om hun paarden in toom te houden, die door het buitengewone weergalmen van de schoten schichtig waren geworden. "Legt de wapenen neer, of ik schiet weer!" klonk opnieuw de stem van Old Shatterhand. En van de andere zijde klonk het: "Hier staat Old Firehand! Als gijlieden uw leven wilt redden, geeft u dan over!"
Als wij, eer wij een uur verder zijn, afgemaakt moeten worden, waarom zullen wij dan nu onze kostelijke gezondheid gaan benadeelen, en elkander door grofheden het leven vergallen. Mij dunkt, dat het nu eindelijk tijd wordt om ons verstand te gebruiken." "Dat is zeer juist gedacht," merkte Old Shatterhand aan. "Wij hebben nu te denken aan de kampstrijden die ons te wachten staan.
Die kleine held moet om zijn leven harddraven, en hij kan den Roodhuid onmogelijk inhalen." "Hobble-Frank, van wien gij ons verteld hebt?" vroeg Old Firehand. "Dan mogen wij niet met onze handen in den schoot blijven zitten; wij moeten een besluit nemen!" "Nu nog niet!" zei de Apache. "Er is nu nog geen gevaar. Old Shatterhand is immers bij hen?"
"Moorden?" vroeg Knox, die zich nog hoopte te redden door alles te ontkennen. "Daar weten wij niets van. Wien zouden wij vermoord hebben?" "Zwijg hond! Wij kennen u; en ook deze bleekgezichten, die door uw toedoen in onze handen zijn gevallen, weten wat gij gedaan hebt." Knox was een sluwe kerel. Hij zag Old Shatterhand ongedeerd en ongedwongen naast den Roodhuid staan.
Toen pakte hij den Roodhuid bij den nek, en sleepte hem schielijk weg in de duisternis. Daarbij hoorde men de bijna gefluisterde, maar toch duidelijk verstaanbare woorden: "Wat Old Shatterhand en Old Firehand kunnen, dat kunnen wij Saksen meerendeels ook." "Dat is Hobble-Frank!" zei Old Shatterhand verwonderd. "Ja dat is Frank!" bevestigde Old Firehand. "Dat ventje is gek.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek