United States or Côte d'Ivoire ? Vote for the TOP Country of the Week !
Na den aftocht van de Utahs had men de gevangenen de proppen uit den mond genomen. Zij konden dus weer vrij ademhalen en spreken. De Gele Zon was de eerste, die van het laatste gebruik maakte. Hij had lang stilgelegen, al het doen en drijven der blanken gadegeslagen, en ieder hunner met sombere blikken opgenomen. Nu wendde hij zich tot Old Shatterhand: "Wie van u heeft mij neergeslagen?
Gij zult goede bekenden onder ons vinden. Maar er is nu geen tijd om te praten. Waar wilt gij naar toe?" "Naar het Zilvermeer." "Wij ook. Rijdt nu maar verder. Zoodra uw vervolgers voorbij zijn, komen wij ook: dan zitten zij tusschen ons in!" "Heerlijk, heerlijk!" riep Old Shatterhand. "Welk een blijdschap en welk een geluk, u hier te ontmoeten!
Dit doel kan hij echter niet bereiken, zonder zelf de allerkoddigste standen aan te nemen en de allerzotste bewegingen te maken. De prairie-hond weet dan niet hoe hij het heeft en wat hij van den naderende denken moet. Dit wist Old Shatterhand.
"Hij zal verliezen!" "Als hij zich nog maar drie el verder werkt," antwoordde Old Shatterhand, "dan heeft hij den fellen stroom der uitwatering overwonnen, en dan is hij behouden." "Ja, ja," merkte Frank aan; "hij schijnt dat zelf ook te beseffen. Zie eens hoe hij stoot en stampt! Bravo, goed zoo; hij komt vooruit; hij is er overheen. Hoera, hoera!"
Dit werd het eerst afgebroken door den naast Old Shatterhand rijdenden Hobble-Frank, die in zijn moedertaal de vraag tot zijn nevenman richtte: "Dus zullen wij te Elkfork moeten overnachten? Hoe ver is dat dan eigenlijk nog hier vandaan?" "Wij zullen tegen den avond aan dat water aankomen," antwoordde de gevraagde. "Tegen den avond pas? O wee! Wie kan dat uithouden!
Er is nu geen tijd om u dit op te helderen; ik moet weg. Gauw." Hij snelde heen, en de twee jagers volgden hem. Bij het vuur aangekomen, rukte hij een brandend stuk hout er uit, en stapte in een der booten. Terwijl hij moest oppassen dat de vlam niet uitging, grepen Firehand en Shatterhand de roeiriemen; zij staken van wal, en roeiden op het eiland aan.
Links van hen was het gevecht juist begonnen. De schoten van Firehand, Shatterhand en Winnetou knalden, maar niet lang; toen weerklonk het triomfgehuil der Roodhuiden. Vlak vóór den uitgang der rotsspleet was de baan vrij. "Gauw achter mij en het water over!" fluisterde Droll. Hij kroop zoo snel en voorzichtig mogelijk over den grond. Frank volgde hem.
Er was gevaar voor hen in aantocht, in de gedaante van twee troepen ruiters, die hun koers genomen hadden op het bosch aan. De een van die troepen was klein: hij bestond slechts uit twee ruiters, die van het noorden afkwamen en op het spoor van Old Shatterhand en zijn metgezellen stootten. Zij hielden halt en sprongen van hun paarden, om het spoor te onderzoeken.
Gij zijt altijd en eeuwig het ei, man! dat wijzer wil zijn dan het hoen. Old Shatterhand heeft alles gedaan wat mogelijk was; ik geef hem daarvoor een bon met een sterretje er achter; en ik geloof zeer stellig, dat Davy er ook zoo over denkt." "Dat spreekt vanzelf," antwoordde deze. "Een gevecht zou onvermijdelijk tot onzen ondergang geleid hebben."
"Of wij dien aanslag zullen kunnen afweren, is nog zoo zeker niet; maar ook als het tegenvalt is het een avontuur, dat u vijftig dollars zal kosten, als wij er ten minste het leven niet bij inschieten. Maar hoe was het ook eigenlijk weer met Old Shatterhand, Winnetou en Old Firehand? Hoeveel wilt gij betalen, als gij een van die drie mannen te zien krijgt?"
Woord Van De Dag