United States or Gabon ? Vote for the TOP Country of the Week !
De hoofdman liet brandende stukken hout nemen, om het heldere, doorschijnende water van de beek te verlichten. Dat was zoo ondiep, dat men er de steentjes op den bodem kon zien liggen; maar de karabijn zag men nergens. De Yampa-Utahs hadden dat geweer overdag nog in handen van Old Shatterhand gezien, en konden de verdwijning niet begrijpen. Misschien lag het in de rotsspleet.
De Yampa-Utahs kwamen in weerwil van de duisternis en van den slechten weg, dien zij stellig zeer goed moesten kennen. Het was een gebrul en gehuil, dat den blanken hooren en zien er van verging. Er werden stukken brandend hout uit de vuren getrokken, waarmede de reeds hier kampeerenden de nieuw aankomenden te gemoet togen.
"Wij weten, dat de Yampa-Utahs ons volgen. Wij gaan later van den weg af, dien zij denken dat wij volgen zullen. Als wij aan hen ontkomen willen, moeten wij hen misleiden. Zij moeten het spoor van den kornel, dat regelrecht op het Hertendal aanloopt, voor het onze aanzien; dan zullen zij dat volgen, en niet op de gedachte komen, dat wij zijwaarts gegaan en hen ontweken zijn.
Die mannen kunnen het gras oprichten en uit hun hoeden met water begieten, want als het nat is, zal de zon het overige wel doen, om het rechtop te doen staan. Dat moet gebeuren over een afstand van hier af zoo ver als het oog reikt. Als dan de Yampa-Utahs komen, staat het gras hoog, en alleen daar, waar wij gereden zullen hebben, zal het neergetrapt zijn." Dit plan was uitmuntend bedacht.
Old Shatterhand en Old Firehand kunnen afstijgen en hun paarden zoolang aan andere handen toevertrouwen; want zij moeten achter ons volgen, om dadelijk ons spoor weg te maken, ten einde den Yampa-Utahs niet te laten merken, dat wij een zijweg ingeslagen zijn." Dit gezegd hebbende sloeg hij dadelijk linksaf in dien warboel van steenen.
Zooals reeds verhaald is, had Old Firehand ook in de rotsspleet een schildwacht op post gezet, om te zorgen, dat de wellicht langs dien weg terugkomende Yampa-Utahs de blanken niet konden overrompelen. Die schildwacht was... Droll, die pas twee uur later afgelost moest worden.
Deze moest opstaan, den rook naar de bekende zes richtingen blazen, en daarbij zeggen: "Ik ben de Groote Wolf, de hoofdman der Yampa-Utahs; ik spreek voor mij en voor deze mijne krijgslieden, die zich bij mij bevinden. Ik spreek tegen de bleekgezichten, die ik zie, tegen Old Firehand, Old Shatterhand en alle anderen, ook tegen Winnetou, den beroemden hoofdman der Apachen.
Er traden eenige met veeren getooide krijgslieden op den Grooten Wolf aan, en spraken met hem, waarop hij naar de vier jagers kwam, die zich nog altijd in den cirkel bevonden; en in de taal der Utahs, waarvan ook Old Shatterhand zich bediend had, sprak hij: "De hoofdman der Yampa-Utahs is niet trouweloos; hij houdt den calumet der beraadslaging in eere, en weet wat hij beloofd heeft.
Wij hebben die teekens evengoed verstaan als gij, en weten, dat gij ons met de calumet bedrogen hebt." "Oef! Mijn woorden zijn geen bedrog geweest." "Dat zullen wij zien. Wee u, als de Yampa-Utahs ons volgen. Meer heb ik u niet te zeggen. Wij moeten verder!" De afgebroken rit werd voortgezet, nu langs de beek naar boven.
De geesten hebben het hem gebracht door de lucht! Raakt het niet aan, en raakt ook hem niet aan, want anders kost het u uw leven!" "Het toovergeweer, het toovergeweer!" hoorde men de stemmen der verschrikte Yampa-Utahs, daarginder onder de boomen. Shatterhand gebood den Wolf te zwijgen, en wendde zich nu tot Vuurhart.