Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
"De compagnie zal helpen blusschen; wij moeten er tegenwoordig zijn, het is onze plicht," "O, laat ons voortgaan! Den kapitein moet ik zien, of ik keer niet meer terug naar Gheel." "Maar gij hebt toch zeker geen lust om te deserteeren?" "Het ware eene erge zaak, inderdaad," gromde de sergeant-majoor. "Nogtans, indien er geen ander middel overbleef. Wat geeft mij voortaan het leven?"
Nog eene wijl koutten de soldaten zeer minzaam met deze gastvrije lieden, en de sergeant-majoor, die eerst zoo tot barschheid scheen gestemd, was nu de minst vriendelijke niet. Hij betuigde welhaast, dat het hem leed zou doen, de weduwe en hare dochter van hun werk af te houden. Buiten de zorg voor hun eten, moesten zij maar handelen alsof zij in het geheel niemand gelogeerd hadden.
Na eene korte afwezigheid, keerde de fourier terug, en zeide hem: "Het is gedaan: ik heb de bazin en Trees bekend gemaakt, dat gij en Lucia Boovelt buurkinderen zijt geweest. Lucia zit alleen beneden, de prinses is op hare kamer. Het oogenblik is allergunstigst; volg mij nu." De sergeant-majoor gehoorzaamde lijdzaam; beiden gingen beneden in de keuken.
De weduwe van den sergeant-majoor Teleskoop, die wel eens met haar breikous komt buren, spreekt altijd over de regiments-dames en ze bedoelt er de onderofficiers-vrouwen mede, daar ze mee "op en neer ging". Maar juffrouw Teleskoop draagt ook precies 'n muts, zooals vroeger mijn goede mevrouw droeg, maar met veel meer linten dan HEdl....!
"Maar, vriend, zeg mij toch, wat u zoo diep bedroeft; misschen zal ik u kunnen troosten...." "Troosten? mij troosten?" herhaalde de sergeant-majoor spottend. "Neen, neen, mijn hart is een gesloten graf: geene lichtstraal kan er nog binnen, geene hoop meer voor mij dan in den dood!" En eensklaps de hand des fouriers aangrijpende, zeide hij;
Men sprak grooten lof van mijnen ijver en van mijne bekwaamheid; niemand twijfelde of ik zou tot den graad van sergeant-majoor worden verheven. In dezelfde overtuiging schreef ik met hoogmoed en blijdschap aan mijnen vader aangaande mijne onfeilbare verhooging, en ik ontving daarover zijne liefderijke gelukwenschen.
Al de lieden des huizes waren sedert lang gaan slapen, behalve de oude bazin, half sluimerend in den leunstoel der prinses Ermelinde zittende, om te wachten op de terugkomst van den sergeant-majoor, die ongetwijfeld later dan naar gewoonte zich in den Toren met zijne kameraden vermaakte. Zij deed het slechts uit beleefdheid, want de sergeant-majoor had eenen sleutel der huisdeur.
Ik volgde zulk eenen troep, en werd te Antwerpen in eene nieuwgevormde compagnie tot sergeant-majoor aangesteld.... Men heeft reeds meer dan eens beweerd, dat ik eene bijzondere genegenheid voor het een of ander meisje had opgevat. Gij zelf, fourier, voorondersteldet daar straks, dat zoo iets mogelijk is.
Omtrent het midden der maand Juli 1831, lagen er twee compagnies van het 2de Regiment Jagers te Moll, een aanzienlijk dorp in de Kempen, op een paar uren afstand van Gheel. Tot eene dezer compagnies behoorden de sergeant-majoor en de fourier, die te Lichtaert zooveel tot het geluk van Frans Houtman en Lisa Noppe hadden bijgedragen.
Het Nieuws van den Dag van 27/11 '95 zegt o.a.: Het is de aan avonturen zoo rijke geschiedenis van twee jongens, het zoontje van een sergeant-majoor en het zoontje van een edelman, die met nog andere knapen door Koning Frederik Wilhelm worden uitverkoren om deel uit te maken van het kadettenkorps dat door den Koning was opgericht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek