Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Ik ben uw vriend, uw goede vriend Alexander!" Een lange, domme lach was het antwoord, dat hij bekwam; en zoo diep sneed dit ijselijk geschater hem door de ziel, dat hij bleek en bevend achteruitdeinsde. Waarschijnlijk hadde hij van toen af de akelige poging opgegeven; maar de fourier weerhield hem en spoorde hem tot volharding aan. "Lucia, lieve Lucia," hernam de sergeant-majoor.
b. eerbiediglijk groetend treden voor een tafel, vol kwartjes en dubbeltjes, waarachter een sergeant-majoor gezeten is; het geheel herinnert aan den croupier in een speelhuis waar geringe bedragen omgaan; d. het groetend rechts-om-keert maken en verheugd lachend weggaan.
De sergeant-majoor scheen intusschen zoodanig door het dorp aangetrokken, dat hij somwijlen vergat naar zijn logement te komen om het middagmaal te nemen. Een ander onder-officier had den fourier gezegd, dat de schoone oogen eener herbergdochter, bij de Markt, daarvan de oorzaak waren.
"Wacht wat, ik zal u eenen goeden dag gaan geven, gij vuile schurk, gij laffe schobbejak!" schreeuwde de baas, zijne vest afwerpende en zijne hemdsmouwen opstroopende. Maar de sergeant-majoor en de fourier sprongen toe en weerhielden hem met geweld. "Waarom zijt gij boos op mij? Wat is er gebeurd?" stamelde de verbaasde jongeling.
Wij waren indertijd in Indië in garnizoen, als ik 't mij goed herinner in het plaatsje Burthee. Barclay, die nu gestorven is, was sergeant in dezelfde compagnie, waarin ik diende, en de schoone van het regiment, het mooiste meisje, dat ooit bestaan heeft, was Nancy Devoy, de dochter van den sergeant-majoor.
Een roode sergeant-majoor leest ons de krijgsartikelen voor; hij vergeet komma's en punten.... begrijpt de moeilijk-officieele zinswendingen zelf niet. Telkens verheft hij even den stem, dan hooren wij: »doodstraf«, »dood door den kogel«, »de kogel«. De man naast mij siddert; ik ben veel banger voor de aardappels en het zeepwater en de dwijlen. Men brengt ons naar groote slaapvertrekken.
In den eerste bekende hij den sergeant-majoor zijne wonderlijke geestontsteltenissen en lachte er mede; maar allengs werd hij meer en meer ernstig en poogde, zooveel mogelijk, den spot van zijnen kameraad en zelfs alle samenspraak met hem daarover te ontwijken.
"Majoor!" herhaalde zij met ergernis, en zette groote oogen op van verbazing. "Ik meende Leo! dat die bijnaam u tegen was." "Nu niet meer, sinds ik dat soldateske personage en action heb gezien. Alleen zou ik willen weten, welk soort van majoor gij eigenlijk voorstelt: tamboer-majoor? sergeant-majoor?
Hij kon tevens gemakkelijker en vrijer met de lieden kouten, aangezien hij, een Antwerpenaar zijnde, denzelfden tongval had als zij. De sergeant-majoor was integendeel een West-Vlaming, en alhoewel zijne taal meer naar zuiver Hollandsch dan naar een Vlaamsch dialekt zweefde, kon men hem, wanneer hij wat vlug sprak, niet altijd wel verstaan.
Zijn kameraad antwoordde niet; maar zag hem aan met eenen grimlach, zoo bitter en zoo pijnlijk, dat de fourier er van sidderde. "O, vriend," smeekte hij, "bedaar toch; gij schijnt zoo ijselijk ontsteld!" "Kon ik sterven op dit oogenblik!" klaagde de sergeant-majoor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek