Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Daar tastte hij met zijne handen in eens aan iets heel zachts en warms 't was een gezicht, hoor, een gezicht van een, die ook voorzichtig langs den muur schoof, om zich niet te stooten. "Wie is daar?" vroeg de koning. "Ik ben het," zei een zacht, bedroefd stemmetje.
Een geruime poos duurde het voor Allard, verbaasd over dit verschrikkelijk getier, gewaar wierd wat er eindelijk was gebeurd. En het bleek hem toen, dat het geen »leven over niets" was, maar dat het geval ernstig mocht genoemd worden. Een der meisjes namelijk had, bij het binden van een schoof, op een adder getast en deze had haar in den arm gebeten.
Hebt gij van dat laatste soort er veel bij ons aangetroffen? Ja, vooral in den laatsten tijd en vooral in deze streken. Hij schoof heen en weer. Op dit thema had hij willen komen. Dan zullen de lezers van het boek dat allemaal te weten komen.... Ik zou dat boek wel eens willen hebben. Dat zoudt gij toch niet kunnen lezen, want het is niet in uw taal geschreven.
Hij stond op en schoof den grendel weg, juist toen een flink, welgebouwd jonkman op het punt stond binnen te komen. Israd, riep de opzichter hem tegemoet, zoodra hij hem zag, gij hebt vandaag niet meer te arbeiden; ik geef u vrij. Deze Effendi wil naar Treska-Konak rijden, en gij zult hem langs den kortsten weg, er heen brengen. De jonkman was de broer van de vrouw, die ik had mogen redden.
Eene, die zoo trotsch is, dat wanneer ze al door uw zuchten zou worden bewogen, ze het toch niet zou laten merken." "Mijn beste Félicia!" riep ik smartelijk. "Waarom schildert ge mij die moeilijkheden zoo onoverkomelijk af? Misleid me liever, dan dat ge mij wanhopig maakt." Bij die woorden greep ik haar handen en schoof haar een diamant aan den vinger van driehonderd pistolen.
Zij moest toch eens even zien.... en zij stond op en schoof een der deuren een weinig en voorzichtig ter zijde.
Toen zij den volgenden morgen opstond, ging zij terstond naar de kleine tafel toe, om eens te zien, of de bloemen er nog waren. Zij schoof de gordijnen van het kleine ledekantje weg. Daar lagen ze allemaal verwelkt, veel meer dan den vorigen dag. Sophie lag in de schuiflade, waarin zij haar neergelegd had: zij zag er erg slaperig uit. «Weet je niet, wat je tegen mij zeggen moet?» vroeg Ida.
Hij schoof het laddertje voor zich uit en naderde behoedzaam het wak. Al was Jan nòg zoo mager, en al woog zijn lichaampje nòg zoo licht, toch liet het ijs, dat bij de brug erg dun was, een dreigend gekraak hooren. Jan liet er zich echter niet door weerhouden. Bedaard ging hij verder, half steunende op het laddertje, dat hij met kleine stootjes voortduwde. "Fik! Fik!" riep hij den hond toe.
't Zal mij nu heel lastig worden om.... waarlijk.... Niks van! Ge blijft thuis. De oude Ko schoof voorbij, bracht versche thee, schaduwde geluideloos rond de tafel. Ko, zei mijnheer Verlat, ge zult me straks eens komen opzoeken in mijn werkkabinet. We zullen saam het feestje van morgenavond regelen. Waar is mevrouw? Op hare kamer, mijnheer. Dankje. Ernest keek op zijn horloge.
Zij groette in stilte en schoof gebogen en bescheiden langs ons heen de kamer uit. 'k Zal dadelijk licht aansteken en u alleen laten, zei de eerste, zich om de lamp beijverend. Geen haast, juffrouw, geen haast, antwoordden meneer Cathoen en Fietriene eenstemmig. Het licht ging op; er kwam iets als leven in de doode omgeving. De juffrouw spoedde zich naar de rolgordijnen en liet die neer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek