Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
Wat zou papa beginnen, als hij heel alleen met Christien overbleef? Maar André, hoe zou ik naar Frankrijk kunnen gaan? De dokter heeft het gezegd, 't is waar! Maar dat is immers onmogelijk .... beste jongen!" André schoof zijn tuinzetel dichter bij haar leunstoel, en terwijl hij den arm zachtkens om haar schouder sloeg, begon hij vertrouwelijk te fluisteren: »Onmogelijk, Letje!
Toen eindelijk alles nauwkeurig was vastgesteld, schoof Marti naar zijn mat terug en strekte zich uit om nog wat te rusten. Maar nòch hij, nòch Kees kon dien nacht slapen en ze waren dankbaar, toen eindelijk de morgenschemering aanbrak. Weldra hadden de twee Dajaks, die hen zouden vergezellen, zich aangemeld. Senawa wenschte hen een goede reis.
Op dit oogenblik werd de deur geopend en traden de beide mannen binnen. »Goeden morgen!» klonk hun groet kortaf. Kees stond eerbiedig op en nam zijne pet af, die hij ook in huis steeds ophad. »Goeden morgen, mijnheer de Burgemeester! Goeden morgen, Tip!» Hij schoof twee stoelen bij de tafel, en vervolgde: »Wil u niet gaan zitten?» De burgemeester scheen die uitnoodiging niet eens te hooren.
Hij torste zijn last liever door den modderpoel heen, en dit moet hem vreeselijke inspanning gekost hebben, want 't is onmogelijk grooter levensgevaar te trotseeren; ik begrijp niet, hoe hij 't er levend heeft afgebracht." Marius schoof zijn stoel nog dichter bij. Thénardier maakte er gebruik van om in den adem te schieten.
't Scheen nu met Eva wel gedaan; Zij schreeuwde luidkeels: "Sparrebeen, De muis loopt met je wijfje heen!" Maar Sparretje zag 't groot gevaar, En was tot redding daadlijk klaar; Hij zag zijn vrouw vol angst en schrik, En was vol moed op 't oogenblik; Hij schoof, tot 't vangen van zijn buit, Omzichtig, langzaam aan vooruit En, schreeuwde Eva moord en brand, Spar greep de muis met sterke hand.
Bonaparte schoof alle etiquette voor hem ter zijde, ontving hem herhaalde malen als een vriend in zijn huiselijken kring, gaf bevel al de staatsarchieven voor hem open te leggen en deed hem, den bijna zestigjarigen staatsman, die nog zooveel edele droombeelden koesterde, vaak versteld staan over de stoutheid zijner plannen voor de toekomst, die hij zeer weinig bemantelde.
Ondertusschen beurden Jean Valjean en de koetsier Marius uit het rijtuig, Jean Valjean hield hem onder de armen en de koetsier bij de beenen. Onder het dragen, schoof Jean Valjean zijn hand onder de kleederen van Marius, die overal gescheurd waren, bevoelde de borst en overtuigde zich, dat het hart nog klopte.
Toen hij gereed was, schoof hij zijn stoel een weinig dichter naar de praatzieken grijsaard, die reeds al dien tijd had zitten babbelen, en begon zijn wedervaren van dien dag te verhalen.
Met deze woorden sloeg hij zijn langen kiel om, door het ondergedeelte om zijn middel te winden, schoof een stoel bij het vuur en zette zijn voeten op de haardplaat. »Kijk eens Fagin,« zei hij en wees met treurig gebaar naar zijn kaplaarzen, »geen druppel schoensmeer sinds je weet wel; geen tintje zwart, voor den duivel! Maar kijk me niet zoo aan, man. Alles op zijn tijd.
Ik vrees echter, dat ze niettemin op den rug van haar jongen die woede gekoeld heeft. Zoo zijn wij, opvoeders. Sterk in de correctie. Waarbij dan de slagen vallen op de slachtoffers onzer nalatigheid. We verwaarloozen eerst. En dan maar straffen. De kleintjes zaten in de voorste rijen, en naargelang je ouder en grooter werd, schoof je naar achteren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek