Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 oktober 2025
En in zijn woede begon hij aan de kransen en 't rouwfloers van de kist te rukken, maar toen riep Gösta: "Raak die kist niet aan!" "Zie eens hier! Zou ik die niet aanraken? Ja zeker, ik zal mijn vriend Lennart op 't veld gooien en zijn kransen vertrappen. Zie je dan niet, wat hij mij heeft gedaan? Zie je niet in welk een mooie grauwe koets ik rijd?"
En terwijl de schuine stralen der zon reeds de ontmantelde kanteelen van het kasteel vergulden, dat de stad beheerscht, rijd ik den chaos binnen van de granietbergen aan kaap Matapan; omgevallen menhirs, grotten en holen, waar de zee bruisend binnen dringt, en een sterke reuk van wier en zeegras in de holten tusschen de zwarte rotsen.
Musette heeft tegen hem gezegd: "Waarde heer, alvorens ik u definitief mijn hand geef en met u naar het stadhuis rijd, wil ik nog eerst acht dagen volkomen vrijheid. Ik moet mijn zaken regelen en ik wil mijn laatste glas champagne drinken, mijn laatsten quadrille dansen en mijn vriend Marcel, die net zoo goed is als ieder ander, een laatsten kus geven."
Laat dus uw werk hier voorloopig rusten, en rijd met mij naar dat meer, messieurs! ik zal u goed betalen." "Dat is een woord, ja, dat is een goed woord!" riep de oude Missouriër, geheel in verrukking gebracht. "Dat Old Firehand goed en eerlijk betalen zal, daaraan kan geen mensch twijfelen; en dat er honderd, ja duizend gelukzoekers gaarne aan deelnemen zullen, dat is ook zeker.
Zij staarde naar een grooten, zwarten hond aan den kant van den weg. "Kijk eens," fluisterde ze. De hond stoof het bosch in. Anna had hem niet goed gezien. "Rijd voort," zei de oude Ulrika, "rijd zoo hard je kunt. Nu komt Sintram te weten, dat ik hier ben." Anna probeerde haar angst weg te schertsen, maar ze hield vol.
Rijd eens langs de wegen, die het verdedigde platteland met de stad verbinden; ge zult daarlangs des avonds heele optochten van fietsende soldaten zien. Zij mògen weg van hun forten, maar, zelfs voor hun eigen kosten, mogen ze niet per trein reizen. Die menschen hebben er dagelijks eenige uren fietsens voor over, om hun gezin even te bezoeken. Dit alles, goede burgers, heeft een doel.
"Zou ik haar niet volgen tot zij de Werve bereikt heeft?" vroeg Rudolf, toen wij den hoefslag van haar paard hoorden. "Als zij nu toch eens haar eigen zin deed?" "Neen! ik vertrouw op haar woord; wantrouwen zou haar beleedigen." "Zij is in eene ongewone stemming en zoo roekeloos in het rijden; zij heeft laatst ook nog een ongeluk gehad." "In 's Hemelsnaam, rijd haar dan achterna!
Hij zwaaide met zijne armen, en stampte met zijne voeten in de grootste overspanning. »Gij hebt niets te vreezen, Mr. Sholto," zei Holmes, hem vriendelijk de hand op den schouder leggende, »volg mijn raad, rijd snel naar het station om de zaak aan de politie mede te deelen. Bied hen aan om hen in alles ten dienste te zijn. Wij zullen hier uwe terugkomst afwachten."
Misschien zullen er een paar kanonschoten noodig blijken. Ik rijd vooruit; de heeren zullen me verplichten met zoo spoedig mogelijk te volgen; na al wat ze nu weten, kunnen hun diensten me aangenaam zijn." Zabern sprong in het zadel, kuste Katina die hem tot afscheid groette, de hand, en een oogenblik daarna galoppeerde hij naar Slavowitz, gevolgd door zijn trouwen ordonnans.
Des anderen daags reed de molenaar met Frederik naar Stemhagen. Geen van beiden sprak een woord. Toen zij op de markt kwamen, wilde Frederik naar bakker Witt heendraaien. "Halt," riep de molenaar, "daar wil ik niet heen; ik rijd bij Guhl aan." "Wel, baas," zeide Frederik, terwijl hij van den wagen sprong en hem de teugels toewierp, "rijd er dan zelf naar toe, want ik ga bij Witt."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek