Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Neen, maar het is vandaag woest onstuimig. Zie maar eens hoe wild het te keer gaat, uit kwaadaardigheid dat die vrouw ontkomen is. Ik heb Rih voor u meegebracht, omdat gij niet loopen kunt. Stijg op. Wij moeten een gelegenheid zoeken, waar gij uw kleeren kunt drogen. Waar zijn mijn geweren en verdere zaken? Ik heb alles. De geweren hangen ginds aan uw zadel.
De kunstenaar, van wien dit prachtstuk afkomstig was, moet van een eenigszins stekeligen aard geweest zijn. Welnu, Halef, wat zegt ge van onzen Rih? vroeg ik. De Hadschi haalde diep adem en antwoordde met schitterende oogen, buiten zichzelf van opgewondenheid: Wat zal ik zeggen, Sihdi! Gij hebt hem het geheim-woord ingefluisterd. Juist geraden. Dat dacht ik wel.
Ik rijd nu verder en gij anderen verlaat Ostromdscha tegen den middag? En blijft het dan bij hetgeen gij gisteren, voor het slapen-gaan hebt gezegd? Natuurlijk! En ik rijd Rih? Ja, en ik neem uw paard. Zadel dat en ga dan weer de stad in, maar neem uw gebedspantoffels mede. Waarom, Sihdi? Die moet gij mij leenen, omdat ik mijn hooge laarzen moet achterlaten. Moet ik die soms aantrekken?
Geen marteling, geen stervensnood brengt hem er toe, om het aan iemand anders te verraden. Het sterft met hem. Toen 'Rih' mij ten geschenke werd gegeven, werd het geheim-woord mij natuurlijk gezegd. Het bestond hierin, dat ik mijn hand tusschen zijn ooren moest leggen en hem dan tevens dringend bij zijn naam 'Rih' noemen.
Men zag geen beenen. De manen vlogen den ruiter om het gelaat, en zijn staart lag als een roer lang en recht achteruit. En toch zag ik dat dit voor Rih nog maar spel was. Wanneer ik in den zadel had gezeten, zou hij nog wel anders hebben gerend, wanneer ik namelijk had gebruik gemaakt van zijn geheim om hem tot uitersten spoed aan te zetten.
Deze goede arme kleermaker Afrit mag nu eens een ruiter zien, tegen wien zijn Shoet wel niet opgewassen is. Komt mij in galop achter na! Ik floot even en mijn Rih vloog vooruit. Ik legde hem den teugel op den hals en richtte mij in de stijgbeugels op, ofschoon het mijn voet geducht pijn deed. Al rijdende legde ik den lasso, heen en weer geslagen, in mijn linkerarm, zoodat hij goed afwikkelen kon.
Wat zouden die twee moeten beginnen zonder uw kleinen dapperen Hadschi Halef Omar? Niets totaal niets! Overigens heb ik ook nog voor Rih te zorgen! Gij vertrouwt mij zeer veel toe, Sihdi! Maak u dat vertrouwen waardig. Weet gij nog alles, wat wij hebben afgesproken? Alles. Mijn geheugen is als de muil van een leeuw, die alles vasthoudt wat eenmaal daar binnen is. Dan zullen wij nu afscheid nemen.
Dat heeft uw Rih mooi gedaan Sihdi! zei Halef, terwijl hij lachende aan kwam rijden. Men zou het voor onmogelijk houden, dat een paard zoo snel kon loopen. Maar wat doen wij nu? Zult gij met dien man spreken? Geen woord, tenzij ik er toe gedwongen word. Maar hij legt het toch, ook nu nog, op ons leven toe! Wij hebben hem gestraft.
Dan kwam Hanneh "het sieraad aller vrouwen en meisjes" en eindelijk Rih, de hengst. Dat hij dien zou berijden, was voor hem zulk een groote vreugde, dat ik overtuigd was dat hij den slaap niet zou kunnen vatten. Ook ik lag nog geruimen tijd wakker, peinzend over den zonderlingen samenloop der omstandigheden, tot dat ik eindelijk insluimerde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek