United States or Cayman Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ja, Reginald Front-de-Boeuf," antwoordde zij, "het is Ulrica! het is de dochter van den vermoorden Torquil Wolfganger! het is de zuster van zijne gewurgde zonen! zij is het, die van u en uws vaders stam, en bloedverwanten, naam en faam terugvraagt, wat zij door het geslacht van Front-de-Boeuf verloren heeft!
Waarom was hij beurtelings rood en bleek geworden, en beet zich de lippen zoo vaak hij er den blik op richtte? Was het ergernis over het werk of over zich zelf? Sir Reginald was een opmerker voor wien deze symptomen niet verloren waren gegaan; genoeg menschenkenner om die gewonde ziel te doorzien en genoeg menschenvriend om mededoogen te hebben met een lijden, dat zich dús uitsprak.
"Vertelt gij het sprookje, dat gij machtiger zijt dan ik, Waleram? De wedstrijd moet nog gestreden worden, waarin gij overwint." "Neen!" riep de graaf van Kleef, "zoo moogt gij beiden niet voortgaan. Het is niet goed, als broeders kampen. Beiden zijt ge dappere ridders, en dat moet u genoeg zijn." Alixe was opgestaan. Haar stem klonk toornig, terwijl zij uitriep: "Het is Reginald, die dit begon.
"Ik was zeker tegelijkertijd met mijn broeder Reginald gekomen," zoo sprak hij, "zoo niet mijn paard gestruikeld was. Vandaar ben ik met stof overdekt." Alixe zeide: "Ge zijt ons welkom, hoe ge ook zijt." Waleram ging voort: "Ik was verwonderd, dat mijn broeder mij niet wachtte, en verder reed, zonder zich om mij te bekommeren. Zeker heeft hij niet gezien, dat mijn paard struikelde."
Dichtbij de plaats, waar hij stond, woonde een kluizenaar. Tot hem ging Reginald, en wankelend trad hij de eenzame cel binnen. Hij toonde hem de bebloede hand. "Vader!" zoo weende hij, "ziet mijne handen, rood van bloed. Ik heb mijn broeder vermoord red mijn ziel. Bid, dat mijn handen weder worden als weleer. Bid voor mij, en geef mij uitkomst."
»Mij dunkt het kan niet anders, hoewel hij er niet voor uit wil komen; maar ik erken het, in hem is zulk een overgang zeer verklaarbaar en verschoonlijk." »En toch het zou jammer zijn" sprak Sir Reginald; »want een enthousiast zooals hij is en die licht van het eene uiterste tot het andere vervalt, zou tot bigotterie kunnen overslaan."
»Gij hebt gelijk!" viel Sir Reginald in, »dit lange tijdsverloop getuigt tegen mij; ik geloof wel dat ik »not guilty" zou kunnen pleiten, althans verzachtende omstandigheden kan laten gelden, maar dat zou nu een verre omweg zijn; alleen mag ik ter mijner verschooning aanvoeren, dat ja! ons samentreffen in die ellendige herberg inderdaad is hetgeen men gewoonte heeft toevallig te noemen; maar toch, mijne komst in het stadje E. had geen ander doel dan het bewuste, en al ware mij het genoegen ontgaan heden met u te zamen te reizen, zou ik u toch uitgevonden en opgezocht hebben, want sinds ik het er eens op gezet had, ben ik niet de man om het licht op te geven.
»Als Telemachus maar naar Mentor wil luisteren, zie ik hem nog eens koning van Ithaka!" sprak Sir Reginald lachende; »nu moesten wij eens raadplegen over een punt, dat bij een fish-dinner gansch niet onverschillig is. Hebt gij vertrouwen in de beloften van deze kaart?" en hij hield hem de lijst voor met de namen en de prijzen der wijnen.
Te vergeefs sprak Cedric aldus met zijne wachters, die al te vele en al te goede redenen voor hun stilzwijgen hadden; om hetzij door zijn toorn of door zijn vertoogen, er toe gebracht te worden, om dat af te breken. Zij dreven hem maar steeds voort, totdat, aan het einde van een laan van ontzachelijke boomen, zich Torquilstone opdeed, het grijze, oude kasteel van Reginald Front-de-Boeuf.
"De reden zult gij zelf best weten," hernam de pelgrim; "maar laat ik u zeggen, dat, toen de Tempelier gisteren avond door de zaal ging, hij met zijn Turksche slaven in de Saraceensche taal sprak, die ik wel versta, en hun beval dezen morgen den Jood op weg op te wachten, hem op een geschikten afstand van dit huis te vatten, en naar het kasteel van Philip de Malvoisin, of van Reginald Front-de-Boeuf te brengen."
Woord Van De Dag