Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
Vlug wipte zij de trappen op en fluisterde zacht: „’t Is zoo’n raar persoon, weet u, zoo’n...” Zij reikte ’t kaartje over.
Pols klaagde over hevige koude en hoofdpijn, en dat hij zich heel raar gevoelde; en hij bewees de gegrondheid dezer klagten, door in het eind op den grond neêr te storten, en zonder eenige verdere waarschuwing flaauw te vallen. "Daar hebben wij het nu al!" riep de Morder. "Dacht ik het straks niet? Dat is er weêr een voor het doodenhuis." "Bedaar," zei de gids; "hij is nog niet geheel flaauw.
Het gezicht van den jongen, op een slag, ontspande zich; zijn rauwe mond had even een weeke trekking in de hoeken en de naakte oogen keken met trouwhartige dankbaarheid in de verwonderde, bleekgrijze van het kind. Die, uit zenuwachtigheid, moest opnieuw lachen. "Toe nou...." zei de jongen ongeduldig, "je doet nog net zoo raar as altijd."
"Ik zou er maar een compres met azijn en water omleggen," zei Torteltak, "dan zal het wel schikken." "Wat beginnen zijne oogen raar te staan!" fluisterde Holstaff, zijne handen wringende, Veervlug in. "Drink een glas water," zei deze, terwijl hij zijn vriend den trap naar boven op geleidde, "dan kunnen wij meteen eens zien, of gij de watervrees soms ook al hebt."
"Ja, dat zul je toch wel!" begon Jo weer; "je zult er je na een poosje mee verzoenen, en een lief knap meisje vinden, dat je zult aanbidden, en die een mooie châtelaine voor je mooi huis zal zijn. Dat zou ik toch niet wezen; ik ben alledaagsch en onhandig, en raar en oud, en je zou je maar over mij schamen, en wij zouden kibbelen.
Doch ze betreurde die ziekte niet, want in die dagen had zij eerst duidelijk bemerkt, hoe lief men haar had, zoowel haar vader en kleine broertjes als ook Pheidippides, die zich anders zoo raar en onverschillig kon aanstellen, maar toch in zijn hart zulk een goede jongen was.
Em was verloofd, met een boekhouder in Amsterdam en praatte over haar huis, dat nog gezocht moest worden en dacht aan een kindje. Raar, zoo'n vrijer, die "op stuk van zaken" en "eventueel" zei en met een scherpe plooi in z'n zwarte kamgaren broek bij 't kippehok stond.
"Och, ik heb veel vrienden, en kom ook nog al bij familie aan huis.... 't Is al zoo lang zoo, dat ik 't me niet anders meer voorstellen kan.... Eerst vond ik 't wel heel akelig, want ik was juist altijd meer met m'n vader en moeder samen geweest, dan andere jongens.... Ik had 'n gouverneur aan huis, en ze gaven me ook zelf les, vooral in muziek en in kunst- en literatuurgeschiedenis.... Toen ik bij den rector in Arnhem was, vond ik eerst alles erg raar, en de jongens plomp en onbeschaafd,.... maar de menschen waren zoo vriendelijk voor me, en ik kreeg toch ook plezier in ruw jongensspel;.... het waren prettige, onbezorgde jaren.... Toen ik hier kwam, was ik achttien.... net als jij. En ik kon de lucht hier niet verdragen; ik kreeg dadelijk erge koorts, malaria, ergens op 'n vreemde kamer op den verlaten Morschweg, waar ik was gaan wonen, om nog wat van buiten te hebben. De menschen waren niet kwaad, maar ik lag toch altijd alleen; vrienden had ik toen nog niet,.... ik werd gék van het droomen; ik weet niet, of jij ooit erge droomen hebt gehad; maar ik was er dol van en liep 's nachts alleen over m'n kamer in 'n razenden angst, om wat ik wist, dat toch niet waar was.... Toen ik zoowat beter was, wilde ik geen oogenblik meer alleen zijn. Ik was eenvoudig báng van de kamer, waar ik zooveel had doorgemaakt. Ik was toen nog erg zwak, maar zat toch altijd op de kroeg, en 's nachts nog laat bij allerlei lui op de kamer, of we gingen rijden of boemelen. In dien tijd heb ik Bruno gekocht, dat ik tenminste 'n levend wezen bij me zou hebben,
God, ik weet niet, wat kun-je nou vooruit zeggen van je leven? De wereld is zoo reusachtig, en zoo gecompliceerd;... ik zal maar afwachten; er zal natuurlijk wel ergens iets voor me te doen vallen." Er flitste weer even dat vreemde, onrustige licht door z'n oogen, dat Go al meer keeren opgevallen was. "Wat doe-je raar met je oogen Hans!"
Maar daar kwam niemendal van in. De letters dansten op het papier en toen vader thuis kwam begon mijn hart zoo fel te kloppen, dat ik er raar van werd. Als hij zijn pennemes maar niet noodig had. "Vader," zei moeder, toen ze in de kamer kwam, "ik moet je eens wat zeggen. Kom eens even hier!" Vader stond op en ging met moeder in de gang.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek