Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Och pa, papa! riep ze met zwakke stem; en August, als ik haar niet aanstonds in mijn armen had opgevangen dan zou ze zeker achterover zijn gevallen, want, plotseling zakte ze ineen, bijna als iemand die verlamd is, en trok ze zoo raar met de oogen, dat ik niets dan het wit ervan te zien kreeg." "Was zij buiten kennis oom?" "Nee in 't geheel niet. Tenminste, ze verstond me best.
Hij blijft vreeselijk lang weg." "Hé, inkt. Je pa heeft altijd een heel kruikje.... Was dat leeg misschien? Wacht, er is nog wel wat op mijn kamer; je hebt zeker zoo heel veel niet noodig?" "Een paar velletjes tante." "Velletjes?" "O, ik meen.... Maar Hendrik zal wel dadelijk komen. Dank u tante." "Coba-lief kom eens hier; wat scheelt er aan?" "Mij tante!?"
Vandaag is Pa op tournee; weer staan er in een verafgelegen district van Pa's afdeeling verscheidene dorpen onder water. Pa heeft het in deze dagen erg druk; dan is er bandjir, dan aardstorting, dan weer is er storm. Een kolossale randoe-boom is onlangs omvergevallen, op een publieken weg, en twee voorbijgangsters werden er verpletterd van onder uit weggehaald.
"Is 't niet ijzig, pa, als je in zóó'n diepte zakt?", vroeg Amélie, zachtjes trappelend op raamshoogte. "IJzig!", zei hij: "'t goddelijke is dat je niks ziet, niks voelt. Je droomt!" Met, te vurig van genietings-gebaar, trapte hij een pan van het dak, de eerste die donder-reutelend Chris zou opschrikken. Noch mevrouw, noch Amélie letten 't op.
»Vind-je haar niet prachtig?» riep hij ons toe, terwijl hij het mondstuk tusschen de lippen nam en smakte als een oude smoker. »Bijzonder mooi, Bob. Zou die van je Pa geweest zijn?» »Ik denk het wèl, want Pa rookte vroeger eene pijp. Tegenwoordig niet meer, omdat hij er niet goed tegen kan. Zeg, jongens, willen we eens rooken?»
"O volstrekt niet; nee dat denk ik in 't geheel niet. Als jij me nu even zegt wat je mooier vindt, wit of blauw, dan zal ik je zeggen hoe het komt dat ik aanstonds alles begrijp, en me toch kalm kan blijven kleeden. Wit hé? Nu dan: Dokter heeft een visite bij pa gemaakt, en gezegd dat hij geen plezier in het feest had, omdat ie bang was dat ik me wat te veel vermoeien zou.
"Hoe komt ze aan jene..." vroeg-ie nijdig. "Hou je mond." Ze keken elkaar aan, hielden d'r mond voor de kinderen. "Ze komt al bij, pa!" "Zouen we d'r op bed leggen?" "Laat ze eerst heelemaal bijkomen." "Gaat 't wat beter, moeder?" Flauwtjes opende ze de oogen, keek nòg-bewustelooos om zich heen, sloot de oogen en bleef stil liggen. "Kom nou, moeder!" "Hoe gaat 't grootmoe?"
Zoo nu en dan vertelt Pa het een en ander van ons aan anderen, precies zooals wij 't gedacht hebben, doch dat wij voor ons zelf gehouden hebben. Wij zijn dan één verbazing, hoe Pa toch dat alles kan weten, wat we bij ons zelven dachten en niet aan anderen openbaarden. 't Komt zeker, omdat Pa zooveel van ons houdt, en wij van Pa.
"Ik ga naar zee, moeder," zei Jack. "Naar zee. Jaapje, naar zee, zeg je? o neen, neen, Jaapjelief, niet naar zee!" riep mevrouw Rustig met afgrijzen uit. "Jawel, moe, pa heeft 't goed gevonden en me gezegd, dat hij ook uwe toestemming zal weten te krijgen." "Mijne toestemming! Och, mijn lieve, lieve jongen!" en mevrouw Rustig weende bitter. Vijfde hoofdstuk.
En toen ze aangekleed in de voorkamer waren gekomen, hadden ze juist het rijtuig met den kleinen doopeling en 'n deftig in-zwart-lustre gekleede tante zien wegrijden naar de kerk, en na 'n half uurtje bij 't terugkomen "Pa" kunnen bewonderen met 'n hoogen hoed op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek