Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Als je die onbeschoftheden geleerd hebt in je idiote, filozofische gesprekken met Vincent... Eline was zich niet meer meester. Hare zenuwen waren als koorden gespannen en trilden onder Betsy's beleedigingen als onder ruwe handen. En Betsy's toespelingen op Otto, op hare sympathie voor Vincent, die zij geheel en al meende verborgen te hebben, maakte haar razend van machtelooze woede.
En die zelfde tragische stilte vervulde daarna geheel en al het donkere huis, in dien nacht van smart en angst. Hoofdstuk XXIII. Otto was reeds uit, toen Willem, de knecht, den brief des ochtends in de eetkamer binnenbracht. Alleen mevrouw Van Erlevoort en Frédérique bevonden er zich. Mathilde was met de kinderen een wandeling gaan doen en Etienne lag nog te bed. Wat is dat? vroeg mevrouw.
Zij zou hun toch geen voldoening op die ongepaste onbescheidenheid geven, meende zij, en zij stond op, en brak mevrouw Van Raats overwegingen, waaruit bleek, dat de oude dame Otto gaarne mocht, zoo spoedig zij kon af, door een omhelzing en een paar lieve woordjes.
Freddy, wil je even Willem bellen? vroeg Mathilde, Otto wou een kop thee op zijn kamer hebben: hij zit te werken en zal pas later beneden komen. O, schenk maar in, ik zal het wel even brengen, antwoordde zij. Mathilde schonk en Frédérique ging met het kopje naar boven.
In een oogenblik was Go op, vroeg, of ze even mocht helpen met ronddienen; Else kwam achter haar aan met melk en suiker, en de jongens lachten onder elkander, voelend, hoe met deze meisjes het echt-vrouwelijk element in hun vergadering was gekomen, met deze kinderen, zóó van huis, waar ze ook niets dan "meisjes" waren geweest; en ze vonden 't allemaal grappig en prettig, behalve Otto Beerenstijn, die vóór alles 'n werker was, donker naar de klok keek, die al bij negen wees, en bromde, dat hij wel had voorspeld, dat 't kinderspel zou worden, zoodra je er zoo'n paar weeldeartikelen inhaalde.
De oude vrouw had hem zich zoo geheel anders voorgesteld, hartstochtelijk en opbruisend in wilde smart, dat zij nog in stilte God dankte, die haar kind kracht schonk om zijn leed te torsen.... Zij zag alleen zijn flink vriendelijk gelaat strak worden als een masker, zij zag alleen zijn lippen trillen.... Die brief.... Waar is die brief? bracht hij eindelijk uit. Otto....
"En die is gesmolten in de zon.... nee, idioot; die wordt uitgebraden;..... al 't vet wordt vloeibaar." "Wat moet er nou mee?" "Maar stilletjes er mee doorloopen, we zullen zien, wat er van wordt. Je pak is tóch bedorven." "Hij heeft natuurlijk meer op Lize dan op de ham gelet," bromde Beerenstijn tegen Hans. "Maar Otto; met er naar te kijken, had hij toch 't smelten niet kunnen voorkomen."
Nu, dan zal ik mama wel overhalen met mij naar Zwolle te gaan een dezer dagen: dat is toch het eenvoudigste! antwoordde Otto. Naar de Horze is nog wel een omslachtiger reis. Je kan het probeeren, antwoordde Frédérique. Het zou zeker een oplossing van het raadsel zijn....
Henk wilde Otto nog doen blijven, Etienne was reeds zoo bescheiden zich uit de voeten te willen maken, maar Eline murmelde smeekend, dat zij zeer moê was en Otto drong niet aan.
Ook Vincent wilde zij niet ontvangen en eindelijk stak zijzelve het gas aan, deed de gordijnen dicht en zette zich aan haar schrijftafeltje. Het moest. Kalm begon zij te schrijven, telkens ophoudende en ieder woord overlezende: "Mijn beste Otto: "Ik bid je, vergeef mij, maar het kan niet anders.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek