Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Toch wilde zij, en zij bedacht een inleiding, een voorwendsel om tot haar doel te geraken, maar haar natuurlijke oprechtheid deed haar niets vinden, en zij begon met eenvoudig te zeggen: Otto, ik.... ik heb je iets te vertellen, ik heb iets bij je te biechten. Een zonde....?
Dit is het Museum Boymans. Al heeft Rotterdam geen groote musea of verzamelingen, toch mag men enkele kleinere bij een wandeling door de stad niet vergeten. Het Boymans-Museum is bijeengebracht door Mr. Frans Jacob Otto Boymans, die zijn verzameling aan de stad legateerde, welke er in 1847 eigenares van werd.
Kom, Freddy, mama is al lang naar beneden, zeide Otto en sloeg met den waaier ongeduldig op zijn hand. Freddy, heb je niets vergeten? vroeg Mathilde. Zeg, waar is je tweede handschoen, Freddy, of trek je er maar een aan? riep Etienne luid, om zich in het rumoer, dat de kinderen steeds in bed maakten, te doen verstaan.
Heer Otto zal ook wel in groote ongerustheid verkeeren, en misschien kan hij mij goeden raad geven. Twee weten in elk geval méér dan één. Ja, dat moest ik doen. Kom Blesje, op een draf! We hebben nog een mooi ritje voor ons!" Het was nog nacht, toen Fulco te Heukelom aankwam. De brug was opgehaald en de aanwezigheid van de wachters op den toren bewees, dat het oorlogstijd was.
Intusschen waren zij bij den grooten kring gekomen, en Truus was steeds bezig de glazen te vullen, Groote goedheid, zijn jullie daar eindelijk? Ik zou het niet noodig gevonden hebben iets te bewaren als jullie nog langer op je hadt laten wachten! riep zij quasie vertoornd uit. Eline was al ongerust voor je, Otto; ze dacht, dat je in den vijver zou loopen.
Hij zou met Howard, Etienne en Cor wandelen; Eline en Otto voegden zich bij hen en de kinderen, zelfs Memée en Kitty, bestormden, onder de hoede der drie meisjes, den reeds aangespannen tentwagen. Door de eetkamer scheen een orkaan gewoed te hebben. De stoelen stonden schots en scheef.
Mevrouw glimlachte, maar verklaarde zich niet verder, Alleen vroeg zij: Frédérique komt vanavond, nietwaar...? Ik denk het wel, tenminste.... begon Eline. Alleen....? Neen, met.... zooals ik u zooeven zeide, met haar broêrs, Otto en Etienne.... O zoo! sprak mevrouw achteloos, maar zij zag haar weder van terzijde aan, terwijl iets als een schalkschheid in haren doffen blik speelde.
Lodewijk, bij zijns vaders dood nog geen acht jaren oud, en daarom het Kind geheeten, volgde hem in het rijksgebied op, hetwelk echter bestuurd werd door Hatto, Aartsbisschop van Mentz, Adalhero, Bisschop van Augsburg, en Otto, Hertog van Saksen, zijnde de jonge Vorst onder voogdij van Otto en Hatto gesteld.
Deze Otto van Arckel was thands de eenige »overblijvelingh van manlijk oir, van den Arkelsen stam, gesproten uyt de Heeren van Heukelem, de xj in 't dalend getal van Heer Jan de Sterke, de tweede Heer van Heukelem."
Hij was nu gekomen, niet om den brief heimelijk terug te halen, vóór Otto dien gelezen zou hebben, het kon toch niet weêr worden, zooals het eens geweest was, had Eline gezegd, maar hij kwam uit een onberedeneerden drang om te troosten en mede te lijden waar geleden zou worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek