Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 november 2025
Ten gevolge eener bepaling van Heer Otto van Arckel, door Thomas Walraven bekrachtigd, om »gene off gesubstitueerde erffgenaemen feudael, als den oltsten en naeste van sijnen bloede, met seclusie van alle andere aen te stellen," erfde deze Baron thands de heerlijkheid Ammersode, Well en Wordragen, en werd er wettig meê beleend.
Zij huiverde er voor een mariage-de-raison te doen, daar zij in heur hart een grooten drang gevoelde naar veel liefde, al had zij dien ook, willens en wetens onderdrukt na heur teleurstelling, en Otto.... zij had met hem gedanst, met hem gelachen en geschertst, maar nooit had zijn beeld haar gedachte ook maar een wijle vervuld, en zij had hem vergeten, zoodra zij hem niet meer zag en hoorde.
Mevrouw Van Erlevoort was namelijk juist bezig in de andere kamer het theeserviesje van Lientje voor de kleine meid te vullen met water, melk en suiker, en de oude mevrouw Van Raat en de heer Verstraeten zagen lachend toe. O, Otto moet weêr de boeman zijn! zeide deze vroolijk. Ach, neen, geen boeman, maar mijn hoofd loopt me om, als je mij niet even helpt.
Waarom had zij niet gelukkig mogen zijn met Otto, of waarom had zij St. Clare niet ontmoet, toen zij achttien jaar was? Wat had zij gedaan, dat zij zoo diep, diep ongelukkig had moeten worden? Had zij ooit iemand kwaad gedaan? Had zij tante Vere niet goed opgepast in hare ziekte: had zij later voor Vincent niet haar geluk opgeofferd?
Théodore was naar zijne boeren en zijne landerijen toe, en Arnold Van Stralenburg had hem vergezeld. Truus was bezig met haar huishouden. De kinderen speelden in het park of in de gymnastiekkamer onder toezicht der bonnes. Mevrouw Van Erlevoort zat met Mathilde, Suzanne, Frédérique en Marianne op een der groote, overdekte en omwingerde balcons, terwijl Otto vertelde van zijn bezoek aan het domein.
Mevrouw Van Erlevoort was met Otto en Eline, die de familie van haar aanstaande wilde gaan opzoeken, voor een paar dagen naar Zwolle geweest, en mevrouw was één en al verrukking over de kleine Van Stralenburg: een baby, zoo mollig en dik als er geen tweede was en met, o, zooveel donker, krullend haar!
Maar zij, Eline, was nu eenmaal anders; zij kon nu eenmaal niet hare melancholie, die haar in heur merg scheen gevloeid te zijn, van zich afwerpen en zij gevoelde het: zij zou sterven zonder te hebben genoten.... zooals Elize het bedoelde. Zij verlangde ook niet zulk een genot: zij had hooger genot gekend, zij was gelukkig geweest met hem, Otto.
Als je hem zag, zooals ik hem zie! krijschte zij. Ach toe, Eline, laten we niet kibbelen over Vincent. De heele jongen kan me niets schelen. Je maakt er een melodrama van. Stel je toch niet zoo aan. Ja, "stel je toch niet zoo aan!" Daarmeê wordt je altijd doodgeslagen, als je het minste gevoel toont... Jij, jij hebt geen hart, jij... Eline! sprak Otto zacht.
Zij zat met hem samen in den tuin of in het violette kabinetje en zij gewende zich zeer aan haar kalm geluk; het was alsof zij nooit iets anders gekend had... Alles was zoo rustig en tevreden in hare ziel, dat zij bijna naar emoties verlangde.... Maar neen, zij had Otto zoo lief, en deze eene emotie was haar genoeg.... Nooit iets anders, altijd die rust, altijd dat blauw!
Revue de droit intern. 1883, 160. #Zentgravius, J.# Diss. de armis in bello prohibitis. ad Grot. Argent. 1677 De caede hostium captivorum Argent. 1693 De milite voluntario ibid. 1685 De jure commerciorum inter belliqerantes, ibid. 1690 Ad Gr. de J. B. ac P. II. 2. 10. ibid. 1693 De imperio parentum in liberos, ibid. 1695. Otto Gierke, Joh.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek