Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Hij struikelde eindelijk over den hoop steenen, die er bij den kelder lag, dit deed Maroessia in haar schuilplaats verbleeken, maar hij stond vloekende op en bevond zich eindelijk weer op het punt, vanwaar hij was uitgegaan, voor de deur van het huis, nog altijd razende en tierende.
Ik zou een metgezellin moeten hebben, vast besloten om denzelfden weg als ik af te leggen, die niet bang was voor de winterkoude en aan wie het meer dan aan eenig ander kon behagen, den kant uit te gaan, dien ik uitga, er zich met eigen oogen en ooren van te gaan overtuigen, hoe het daarginds, daarginds in de hut met de kerseboomen gaat, weet je, Maroessia, die zelfde hut, waarin wij kennis gemaakt hebben, hoe het met een vader, met een moeder en met broertjes gaat, die misschien al vreezen, dat er in dit jaar bij gelegenheid van het Kerstfeest voor de eerste maal een plaats aan hun tafel ledig zal blijven staan."
De afgezant van de Setsj was opgestaan, maar zonder overhaasting; de anderen deden hetzelfde. Geen enkel woord werd er gesproken, ieder dacht na. De moeder van Maroessia onderzocht, of de deur wel goed gesloten was, en met den rug tegen den deurpost leunende, wachtte zij de bevelen van haar man af. Maroessia was naast haar moeder gaan staan.
De zanger naderde den geestelijke insgelijks, terwijl hij Maroessia bij de hand hield. "Zegen ons, vader," zei hij, "zegen dit kind! Wij komen van verre om God in uw kerk te aanbidden." De goede geestelijke sloeg een welwillenden blik op den grijsaard en op het kind.
Maroessia ging weer verder. Van vermoeidheid was geen sprake meer; haar vriend had het verlangd; zij had vleugels aan de voeten. Het boekweitveld is overgeloopen, daar is de kleine brug, zij legt er haar beide kransen op neer. Een dof geluid was tot haar ooren doorgedrongen. Zij luistert, het geluid komt naderbij en wordt duidelijk hoorbaar.
Den liefhebber van den dolk vervolgens op zijn forsche armen nemende, bracht Tsjetsjewiek, door Mefodijewna en Maroessia gevolgd, hem met haastige schreden naar de vertrekken van den grooten hetman. Gedurende meer dan een jaar kon de Ukraine gelooven, dat zij voor immer vrij zou worden. Als één man was het geheele land opgestaan.
Naar zijn uiterlijk te oordeelen, was het een goedhartig oud man. Hij droeg een eenvoudig boerengewaad, een hemd en een broek van linnen. Zijn hoofd was bedekt met een stroohoed, dien hij waarschijnlijk zelf gevlochten had. Hij herkende Maroessia terstond en scheen volstrekt niet verwonderd haar te zien.
"Het is maar een lichte schram, Maroessia. Morgen zal er niets meer van te zien zijn. Ga m'n kind... vlug!" Hij nam haar bij de hand. "Wat is uw hand koud!" riep het kind uit. "Denk maar niet aan mijn hand. Haast je wat!
"Dan moet je tegen hem zeggen: 'Wat hebt u mooi koren op uw land staan! Ik heb het bewonderd, toen ik er voorbijkwam. Het is nog wel wat groen, maar ik geloof, dat men het desnoods zou kunnen gebruiken, voordat het geheel rijp is. Dat is heel lang, beste meid! Maar je kunt die woorden toch wel onthouden, niet waar?" "O ja," antwoordde Maroessia. "Luister maar, ik zal ze eens herhalen!"
Terwijl hij naar haar luisterde, werden zijn oogen vochtig en zacht zei hij tegen haar: "Wie heeft je op dat idee gebracht, Maroessia?" "Ik ken een roovergeschiedenis, die mij daaraan deed denken," antwoordde het meisje. "Ik herinnerde mij, hoe de vrouw van den struikroover uit het sprookje gevlucht was, en ik zei bij mezelf: Dat zullen wij ook doen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek