Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
"'Al moest ik onderweg sterven, zei ze eindelijk, 'ik moet vluchten, en ik zal vluchten." De vreemde vriend volgde oplettend het verhaal, dat zijn kleine metgezellin hem onder het voortloopen deed. Maroessia merkte dit wel, en het deed haar genoegen. "Dat geeft hem wat afleiding," dacht zij.
De wagen had zijn afgemeten gang hernomen; Maroessia had zich onder voorwendsel, dat zij vermoeid was, er boven op neergezet, en terwijl zij er opklom, had zij kans gezien om haar kleine hand even aan haar grooten vriend toe te steken, wiens kalme en vertrouwende blik haar uit het gat, dat hij in het hooi gemaakt had, de hare ontmoet had. Dat had hun beiden goed gedaan.
Hij nam Maroessia bij den arm en plaatste zich met zijn opgeheven stok voor haar. "Ach!" zei Maroessia, "het is een groote hond!" Terwijl ze dat zei deed de afgezant zoo'n plotselingen sprong, dat Maroessia zich niet kon verklaren, hoe hij het dier, dat zich zoo onverwacht aan hem vertoond had, zoo snel met zijn dikken stok had kunnen doodslaan. De afgezant lag met zijn eene knie op den grond.
Maroessia daarentegen at weinig. Terwijl haar kleine vingers de beschuit brokkelden, konden haar oogen zich niet van de gestalte van den ouden kozak afwenden. "Grootvader! luister eens naar mij!" zei Taras, toen hij zijn honger gestild had. "Als deze soldaat naar de Starie-Krestie rijdt, dan wil dit zeggen, dat de vijand niet meer bij de Welika-Zjaroega gekampeerd is. Niet waar, grootvader?"
Maroessia luisterde nog even naar het gebrom van hun stemmen, maar eindelijk behaalde de vermoeidheid de overwinning. Zij viel in slaap en werd nu inderdaad doof en stom.
Van wat je gehoord hebt, mag je tegen niemand een woord zeggen. Als iemand je er naar vraagt, dan weet je niets. Begrijp je, wat een geheim is?" "Dat is iets, dat je nooit verraden mag," zei het kind. "Welnu," zei de vader op een ernstigen toon, "je bent nu in het bezit van een geheim." "Ja, vader!" zei Maroessia. Danilo sprak er niet meer over.
Eindelijk wees een witte rookzuil de plaats aan, waar het huis van den vriend haars vaders stond. Over het licht, dat de duisternis weldra geheel zou verdrijven, maakte Maroessia zich ongerust. De vroolijke stralen van de morgenzon, steeds zoo welkom, waren voor haar op dien ochtend vijanden, die haar konden verraden!
Je moet tot elken prijs voorkomen, dat zij in deze verwenschte hinderlaag vallen." Bij deze woorden keerde Peter zich plotseling om; de takken bogen of braken onder het gewicht van zijn lichaam en van zijn voeten, alsof er een stier voorbijging. Maroessia verwachtte niet, dat zij zoo spoedig uit het bosch zou komen. Het was haar grooten vriend gelukt, haar te volgen.
Maroessia was eindelijk met den ouden boer alleen gebleven. Deze keek haar nu oplettend aan, en wel op zoo'n zonderlinge wijze, dat haar hartje hevig begon te kloppen. In het geheele voorkomen van Kniesj was eensklaps een verandering gekomen. Met den ouden boer had plotseling een gedaanteverwisseling plaats gegrepen.
De afgezant was op zijn knieën gaan liggen en hield zijn oor op den grond. Toen hij weder opstond, zei hij: "Het detachement heeft het huis van je vader verlaten; de soldaten gaan in galop naar den linkerkant. Als zij gevangenen met zich meenamen, zouden zij niet galoppeeren. Maroessia! ik geloof, dat het in het huis van je vader nu weer rustig is." "Goddank!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek