Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
"Je moet je niet ongerust maken," zei Tsjetsjewiek tegen Maroessia. "Begrijp je, waarom het te doen is? Ik ben genoodzaakt, je eenige oogenblikken alleen te laten. Blijf daar, verander niet van plaats, ik zal je spoedig komen halen. Verlaat je post niet." "Ik zal hier blijven," antwoordde Maroessia.
Maar Maroessia gaf er haar verbazing niet over te kennen, terwijl haar stilzwijgen haar vriend niet verwonderde. Hij nam den krans in handen en legde dien op den schoot van Maroessia. "Die twee zijn juist een paar," zei hij. "Deze krans zegt ons, dat wij in dit bosch niet alleen zijn; onze vrienden zijn op marsch, en onze voorhoede is vooruitgegaan."
Toen Maroessia het huis uitkwam, zag zij, dat de wagen, nog met hooi beladen op dezelfde plaats stond. Taras werkte met den meesten ijver. Hij klom op het wiel, trok het hooi bij handen vol van den wagen af en gaf dit aan de ossen. Maroessia draaide een paar keer om den wagen heen.
Mefodijewna aarzelde en wilde, ofschoon blijkbaar tegen haar zin, het terras eveneens verlaten. Maar waarom scheen Maroessia, die naast haar grooten vriend was blijven staan, in een standbeeld veranderd te zijn? Waarom die plotselinge bleekheid op het gelaat van Tsjetsjewiek zelf? "Mefodijewna!" riep hij, terwijl hij de hand naar de schoonzuster van den hetman uitstrekte.
"Nee, dat zeker niet, want vader heeft mij aangekeken, en ik heb hem begrepen," zei het kind. "Zijn oogen zeiden tegen mij: voor hèm moet je alles verlaten, zelfs ons." "Vooruit, dan geef ik mij aan jouw leiding over, beste meid! Je moet mijn gids zijn, en ondertusschen kan je mij je geschiedenis vertellen. Ik luister Maroessia; ik hou veel van roovergeschiedenissen."
Om lange stelen te krijgen, rukte hij soms de heele plant uit den grond. "Dat moet u niet doen," zei Maroessia tegen hem, "dat is jammer voor hen, die hier na ons zullen voorbijkomen, en ook voor het volgende jaar. De uitgetrokken planten bloeien nooit meer uit. Zoo plukt men geen bloemen. Als u bij moeder waart, zoudt u beknord worden!"
Het meisje heette Jeanne d'Arc." "Jeanne d'Arc," zei Maroessia met de oogen vol tranen, "Jeanne d'Arc! Gelukkig meisje!" Taras raakte in vuur. Wat een Fransch meisje had gedaan, kon een Ukrainische jongen ook wel doen. Hij vertrouwde aan Maroessia de vele plannen toe, die zich in zijn hoofd verdrongen. En wat slaagden al die "schitterende" plannen naar wensch, in zijn verbeelding tenminste!
Ofschoon de ossen van Maroessia hun gewone logheid behielden, liepen zij toch met een eenigszins vluggeren stap, misschien wel aangespoord door het hoefgetrappel van de ruiterij en gestreeld door de frissche morgenkoelte.
Er ontbrak niets aan de vermomming: het haar, de snorren, de wenkbrauwen zelfs pasten volkomen bij den baard. "Dat," zei hij opgeruimd, "is juist goed voor mij. Laat ons nu eens iets zoeken, dat het best voor Maroessia is." "Zal Maroessia u dan vergezellen?" vroeg Kniesj, terwijl hij een ouden mantel in z'n handen nam.
Maroessia ging naar de deur, maar op het oogenblik, waarop zij deze zou opendoen, bleef zij plotseling staan luisteren naar een zonderling gedruisch, dat zich buiten deed hooren. Men zou gezegd hebben, dat het ruiters waren, die in de richting van het huis kwamen aanrijden. Plotseling nam dit gedruisch toe; kreten en vloeken vermengden zich al met het gehinnik der paarden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek