Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Maar nu was het warm geworden, het veld stond groen, berken en populieren waren met bladen als van zij, met weerschijn getooid, de kerseboomen ja, alle mogelijke vruchtboomen stonden vol bloesems, de bessestruiken hadden al kleine vruchtjes aan de takken, de eiken wikkelden heel voorzichtig hun bladen los; erwten, kool en boonen groeiden op de tuinbedden op de Schans.
Ik hield deze mooie boompjes, waarvan verscheidene met witte en roode bloesems bedekt waren, voor kerseboomen, tot ik door een uitroep van den directeur Beckmann, beter werd ingelicht. "Zoo, zoo! U bent dus met den aanleg van een koffieplantage geslaagd, beste Tiedemann!" riep de directeur uit. "Dat doet mij werkelijk pleizier! Die kan ons van heel veel nut zijn."
"Tegenover Jizo's altaar Bloeien nu de kerseboomen, Aan de wiegelende takken Rijke bloesems zijn gekomen. "Tegen 't mos de rose scheemring, Takjes door den wind bewogen, Toonen 't beeld in al zijn kalmte, Als de zon verlicht de oogen. "'k Pluk een tak in de ochtendscheemring, En een stroom van rose blaâdren In welriekend frissche luchten Zich op 't wieglend gras vergaadren".
"Maroessia," zei Andry Kroek, terwijl hij een pakje te voorschijn haalde, "dat moest ik je geven van je moeder." Met een kleur van blijdschap nam zij het pakje aan en vroeg: "Gaat het met allen goed?" "Met allen, zoowel met de kleinen als met de grooten." "En," zei Maroessia, die zich een weinig schaamde over de vraag, "hoe gaat het met de kerseboomen en met den tuin?"
Maroessia sliep in met een glimlach om haar lippen; zij zag in haar droom het ouderlijk huis, de kerseboomen, haar broertjes, al die bekende gezichten; maar al spoedig daarna verdween dit alles als in een nevel en droomde zij weer over verschrikkelijke dingen, van soldaten, oorlog en haar vaderland. Eensklaps werd zij wakker, richtte zich even op en keek aandachtig rond. Zij sliepen niet!
Zij lieten den grooten hetman peinzend op den drempel van zijn huis achter en begaven zich naar de poort der stad. De straten waren verlaten; de kleine boomgaarden vol kerseboomen waren geheel wit van bloesems; in de verte hoorde men het gekabbel eener rivier.
Ik zou een metgezellin moeten hebben, vast besloten om denzelfden weg als ik af te leggen, die niet bang was voor de winterkoude en aan wie het meer dan aan eenig ander kon behagen, den kant uit te gaan, dien ik uitga, er zich met eigen oogen en ooren van te gaan overtuigen, hoe het daarginds, daarginds in de hut met de kerseboomen gaat, weet je, Maroessia, die zelfde hut, waarin wij kennis gemaakt hebben, hoe het met een vader, met een moeder en met broertjes gaat, die misschien al vreezen, dat er in dit jaar bij gelegenheid van het Kerstfeest voor de eerste maal een plaats aan hun tafel ledig zal blijven staan."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek