Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
"Het ontbreekt in de Ukraine niet aan vastberaden mannen," zei Andry Kroek. "In dit opzicht kan ik zeggen, dat geen land ons vaderland overtreft." "Goed geantwoord, Kroek!" zeide Danilo.
Ik zal je eens leeren, wat een vriend is!" En hij nam een knoet, dien een van zijn soldaten droeg. "En die twee daar, die twee dronkaards, die twee honden, wie zijn dat?" En om de personen beter aan te duiden, raakte hij met zijn knoet de schouders van Kroek aan en vervolgens die van Vorosjilo. "Kan je je mond niet opendoen?" riep hij, terwijl hij met een dreigenden blik naar haar toe kwam.
"Ja, mijnheer! wij zijn hier gekomen om drie ossen van Danilo te koopen," zeide Andry Kroek, die eindelijk wakker werd. "Ja, om die ossen, die wij hadden beloofd morgen te zullen leveren, en nu vinden wij Danilo niet thuis. Nou kan je begrijpen, wat een teleurstelling dat voor ons was. "Zal je nu ook eens ophouden, kanalje?" riep de man met het roode gezicht. "Verraders!
Als men de laatste proclamatie van het opperhoofd nog eens voorlas? Er waren er die er niets van wisten. Had hij ook gehoord, of er zich veel vrijwilligers aanmeldden?" Andry Kroek, die blijkbaar zeer goed over al die dingen ingelicht was, antwoordde zonder eenige aarzeling.
Een langen tijd wachtte men of er misschien nog meer zouden volgen, maar alles was weer stil geworden. "Zoo, wordt er in deze vreedzame streken ook al kruit verschoten?" vroeg de reiziger toen. "Dat schieten moet van den kant van den straatweg naar Tsjigirine komen," beweerde Andry Kroek. "Het is van verschillende kanten gekomen," zei Danilo hoofdschuddend. Het was intusschen al laat geworden.
Ik ken die voorgewende onnoozelheid wel. Soldaten! bindt die schurken, en stevig ook." Dit was gauw gebeurd: Andry Kroek en Semene Vorosjilo waren in een oogwenk gebonden en gekneveld. Op dit oogenblik trad de heer des huizes binnen. "Wie ben je?" brulde de man met het roode gezicht, die blijkbaar het opperhoofd van den troep was. "Hoe heeft men je hier binnengelaten?"
Toen verspreidde het heele gezelschap zich langs de donkere voetpaden en verdween in de duisternis. De beide trouwe vrienden Andry Kroek en Semene Vorosjilo bleven alleen met Danilo achter. De reiziger bleef ook. Toen allen vertrokken waren begaf de vrouw des huizes zich naar een kamer naast die, waarin de samenkomst gehouden was.
Semene Vorosjilo en Andry Kroek stonden met de handen op den rug en met de beenen door middel van stevige touwen aan elkander vastgebonden, in een hoek der kamer. Danilo stond, met de armen op de borst gekruist, in een anderen. Met uitzondering van een schildwacht, die de deur versperde, waren de soldaten verdwenen.
En zich tot Vorosjilo en Andry Kroek wendende, zei hij tot hen: "Schurken, jullie kennen dien Zaporoger, dien de duivel hale, zeker ook niet?" "Ik vraag u wel excuus, Mijnheer!" antwoordde Semene Vorosjilo, die meer dood dan levend scheen, "en ik..." "Stotter niet zoo, ezel!" "Ik heb hem gezien." "Heb je hem gezien en heb je het niet dadelijk gezegd, verrader?"
"Maroessia," zei Andry Kroek, terwijl hij een pakje te voorschijn haalde, "dat moest ik je geven van je moeder." Met een kleur van blijdschap nam zij het pakje aan en vroeg: "Gaat het met allen goed?" "Met allen, zoowel met de kleinen als met de grooten." "En," zei Maroessia, die zich een weinig schaamde over de vraag, "hoe gaat het met de kerseboomen en met den tuin?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek