Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Zij zette zich en het verwonderde Marie, hoe tante, die anders zoo stil was, nu allerlei onderwerpen aanroerde, uit zichzelve naar het bal van de Eekhofs vroeg, over een brief van Eline sprak en beweerde, dat Paul zich toch maar goed in Bodegraven hield en nu bij zijne voornemens scheen te willen blijven.
Reeds dikwijls, gedurende strenge winters, was, als de dooi inviel, het water aldus tot de deur der hoeve gedrongen. Maar nooit nog was de stroom zoo snel toegenomen. Door de openstaande deur zagen wij hoe de binnenplaats in een meer herschapen was. Het water stond ons reeds tot aan de enkels. Babet had de kleine Marie opgetild, het kind schreide en klemde haar pop aan de borst.
En dan hadden ze haar nog gefolterd. Gefolterd ... wie? 'k Hebbe Marie weggezonden ... al dieveggen, die 'n mensch uit medelijden van de strate raapt.... Zoo dan terug op strate gesmeten? Ze heeft me brutaal geantwoord.... Ze heeft geweigerd mij een hoofdkussen te halen ... dat heeft ze. Op de trap hoorde Goedele een stille gesnik en dadelijk daarop een ruw gemompel van Grootvader.
Ophelia's oogen gaven hare ongeveinsde verbazing over dit besluit der redevoering te kennen, hetwelk St.-Clare zoo overmatig koddig vond, dat hij in een luiden lach uitbarstte. "St.-Clare lacht altijd, als ik het minste woord van mijne ziekelijkheid zeg," zeide Marie op den toon van eene geduldige martelares. "Ik hoop maar dat er niet eens een dag zal komen, dat hij daaraan denken zal."
Alsof dat eene verontschuldiging was! Ik ben ook dikwijls ongelukkig. Ik geloof," zeide Marie peinzend, "dat ik grooter verdriet heb gehad dan zij ooit gehad heeft. Het is maar dat zij zoo slecht van aard zijn. Er zijn sommigen die men met de grootste gestrengheid niet dwingen kan.
"Die groeijen zoo bij ons te land niet," zeide de guide, die juist zijn autograaph aan Veervlug overhandigde, van den volgenden inhoud: Marie Gabriel Payot, mort an 1833, a prai son retour dan Gleterre tombes aus es callié de la Couronne. Pierre Marie Payot, votre Guyde.
"Mammy heeft wel zekere soort van goedhartigheid," hervatte Marie; "zij is vriendelijk en gedienstig; maar eigenlijk is zij toch zeer eigenlievend. Zoo wil zij maar nooit ophouden over dien man van haar te kniezen en te malen. Gij begrijpt wel, toen ik getrouwd was en hier kwam wonen, moest ik haar natuurlijk medenemen, en haar man kon mijn vader niet missen.
Een kleine voorhoede is reeds van achter het beukenhout in de vallei voor de bewoners der villa zichtbaar geworden. "O Jésus Marie!" gilt weer de stem, die straks naar den geliefde vroeg, maar geen antwoord bekwam. Nu behoeft ze dat antwoord niet meer. Staart ze in een vuurpoel waarin haar schat ligt? Ziet ze een toekomst van geluk plotseling geheel verdonkerd?
Toen kwam Marie: Meneer, mevrouw heeft zoo'n pijn. Zij laat vragen, of u even boven wil komen. In een zucht sloeg hij het boek dicht. Och ... Jozef ... Jozef ... kom hier ... zeî Mathilde. Maar wat is 'et dan? vroeg hij. Zoo'n pijn, zoo'n pijn! hier ... Waar? in je rug?
Paul en Marie, op hooge trappen, bijgelicht door twee der meiden, rukten Kleopatra's boudoir uiteen. Dien beijverde zich neêrgeworpen draperieën en afgegleden kettingen op te rapen. De drie jongens rolden op een matras over elkaâr. Was het mooi, mama? vroeg Lili. Was het mooi, mevrouw? riep Frédérique tegelijkertijd. Prachtig mooi! Ze hadden het nog eens willen zien. Nog eens!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek