United States or Bolivia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het boudoir scheen dicht en eenzaam in zijne witte en geel-roze muren omsloten en, met zijn rijke geuren, van de overige wereld verwijderd. De elektrische kroonluchter, die midden de zoldering laaide, was gelijk de gloed van een roerloos en luisterend leven. Milly, zei Sörge eindelijk, het zou mij spijten, moesten we zoo scheiden van mekaar.
Suikerpeer, kijkend voor wie de portie was, deelde de staarten en koppen van de harde bokkings aan de kindren, de middenbrokken aan de grooten. Voor wie 't wou hebben, roosterde-die 'n stuk in 't open gat van de kachel, wijkend als de vlam door 't druipend vet laaide. 't Doorstonk de heele kamer, niemand had 'r hinder van. 't Werd een stilte van slurpen, happen en vorkengetik.
Pat kreeg hem midden op zijn kaak met een kracht, die zijn tanden deed rammelen. Uit het publiek ging een gebrul van vreugde op. Maar Pat hoorde het niet. Hij zag alleen Sosso voor zich tandeknarsend en uitdagend, in 't minst niet bezwijmd. De slag had Pat bezeerd, doch veel meer was hij woedend over de schurkenstreek. Al de woede, die zijn vader ooit gevoeld had, laaide op in hem.
Ik schrikte zóó, dat 'k naar de deur vloog, en toen laaide 't natuurlijk vreeselijk, van de tocht, maar Mary Bruining je weet wel: 't meisje, met wie ik samenwoon, trok 't af, en gooide de karaf er over uit..." "En toen?" "We waren geassureerd, en hebben 't opgegeven. Er hangen nu keurige nieuwe." "Ben-je voorzichtig, dat je me niet prikt?" vroeg De Veer. "Och, jongen; 't is geen heksentoer."
De hevelende kranen, stonden een pooze roerloos met in de lucht den bengelenden last aan den stijf uitgestrekten arm, en gedurende een oogenblik, hing ongewone stilte boven den rimpelenden stroom, waarover laaide in slinger-strepen vloeiend goud, de pure straling van 't zonnelicht.
Nu laaide de vlam in een oogenblik hoog op, zoodat ook het andere hout bruikbaar werd en waarvan men een genoegzame hoeveelheid bijeen had gebracht om het vuur den ganschen nacht te kunnen onderhouden. Zij roosterden nu hun paardevleesch en het weinigje roggemeel dat ieder nog bezat kneedde hij met sneeuwwater tot deeg, om dit vervolgens in de heete asch te laten bakken. Dat was hun avondmaal.
Een reusachtige omwalde trens omgaf de krijtgroeve, waarin het huis stond, een monsterachtige, plompe Egyptische structuur, die Cossar voor zijne zonen gebouwd had, toen de Reuzen-Kinderkamer haar tijd uitgediend had, en daarachter stond een groote donkere loods, die een kathedraal had kunnen overkappen, waarin een sissende gloeihitte af en aan laaide en waaruit een Titanisch gehamer klonk.
Ze gilde, sloeg met de handen, maar ze laaide altijd en de nijpenden pijn was over heel haar lijf en de lekkende vlam liep rap als de weerlicht. Dan verloor ze 't besef en verstikte door den stinkenden rook. In de groote beroerte kreeg ze den inval buiten te vluchten. Heere-God! ze lichtte waar ze stond, een heele klaarte wijd uit en ze was al vuur en vlam.
Slechts eenige verkoolde palen staken nog omhoog; al het andere was weggebrand. In de nabijheid lagen nog de afschuwelijk verminkte overblijfselen van eenige der vermoorde bewoners. Op dit gezicht laaide de wilde strijdlust weer op; onwillekeurig zou men de tocht in versneld tempo voortzetten, en daardoor de zaak weer bederven. Het kostte Kees moeite, de vechtlustige Dajaks te kalmeeren.
Een bliksemstraal laaide langs den hemel, schoot naar de aarde, en doodde den jongen. De vader was ongedeerd. Twee dooden volgden de gedaante. Achter hen klonk de wanhopige klacht van den man. "Laat mij nu ook sterven. Neem mij nu ook mede." "Kom," fluisterde de gedaante. "Het schip wacht ons weder. Over dertig jaar kom ik bij den man terug. Dertig jaar heeft hij nog te leven." Mooi-Ann van Velp
Woord Van De Dag