Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Voor de herberg lag de schoone Nausistrata, half bezwijmd nog, in een leunstoel en haar man, Demifo, en de postmeester en hare vele slavinnen beijverden zich om haar rond. En Davus riep reeds van verre: De ezel sloeg vlèrken uit: wij hebben het
Bleek, bèvend, doch behouden stond zij daar, als een beeld, zoo roerloos. Céline lag bezwijmd aan hare voeten in 't vochtige gras. ""Violet?" brengt de man met moeite uit. "Violet! hoe komt zij hier? Wie was die die andere, die man?" Zonder te antwoorden buigt..." Tik. Tik. Tik... Tien uur. "Jassus... Hoeveel bladzijden nog eer 't hoofdstuk uit is... Nog vijf... Eerst uitlezen..."
Te middernacht kwam hij tot zich zelven in de armen van zijn getrouwen Joe; deze, ongerust over de lange afwezigheid van zijn meester, had zijne voetstappen gevolgd, die in het zand zichtbaar waren, en had hem bezwijmd gevonden. "Wat scheelt er aan, meester?" vroeg hij. "Het zal niets te beduiden hebben, mijn brave Joe, een oogenblik van zwakte, dat is alles."
Guy slaat zijn armen om het meisje heen, dat half bezwijmd is, en tracht door kussen een eind aan haar twijfel te maken. En hij bereikt zijn doel zóó goed, dat het meisje uitroept: "Levend! Ja, ja, gij zijt levend! uw hart klopt tegen het mijne. Mijn Guido leeft!" en zij barst in tranen uit, alsof zij smart in plaats van vreugde ondervond.
Eens wilde hij een hollend paard tot staan brengen, hij werd omvergeworpen, en de wagen, door het paard voortgesleurd, ging hem over het hoofd; altijd heeft hij daarvan een litteeken gehouden. Een anderen keer, toen hij een wild paard bereed, viel hij uit het zadel; men vond hem bezwijmd liggen met gebroken neus en bloedend gelaat.
En het was als ééne groote kudde van menschen en dieren, die zacht zingende, zachter nog blatende, aan naderde over die heuvelen, naar den weg toe, die van de Sabijnsche bergen geleidde tot Rome toe. De Jager keek steeds uit, terwijl hij, angstig, meende, dat Cecilianus aan zijn borst bezwijmd was.
Maar in den andren vielen van Prometheus Zijn bleeke, wond-verminkte leden af; De azuren nacht werd stralend van de glorie Van die gestalt' die onveranderd leeft In hem, en o zijn stem viel als muziek, Die duizlen doet het donkre brein, bezwijmd Door de bedwelming van zoo helle vreugd: "Zuster van haar wier stappen de aard bespreien Met lieflijkheid schoonste behalve haar Wier wederschijn gij zijt zie op tot mij."
"Nu, mijn kind, dan zal ik het u zeggen," klonk het van de lippen der barones, met een van aandoening bevende stem. "Het is de ring, dien grootmama eens van de koude, verstijfde hand uws vaders trok, toen hij gestorven was" De laatste woorden klonken als een half onderdrukte snik. De spreekster zonk als bezwijmd in haar stoel neder.
Ik mende, geloof ik, die geheele nacht, werktuigelijk. In den wagen lag Davus, bezwijmd... Maar ik liet hem, zorgde alleen, verder en verder te komen. Ik voelde mij tot stervens moede, mijn wang bloedde en ook over mijn rug voelde ik het bloed tappelen: zoó had de harpij mij hare verliefde klauwen in het vleesch geslagen.
Wie zal de smart beschrijven van Blanchefleur, toen haar de vreeselijke tijding bereikte? Waar bleven nu al hare droomen van toekomstig geluk? leeg en koud lag het leven voor haar, haar bestaan had allen inhoud verloren, nu Rivalin er niet meer was, om het te vullen. Kreunend van wanhoop lag zij op hare legerstede, half bezwijmd van verdriet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek