United States or Guam ? Vote for the TOP Country of the Week !
Als zij de Dover Lass langszij zijn gekomen, neemt Chester zijn vrouw in zijn armen en draagt haar naar zijn hut, waar Hermoine verwonderd rondkijkt en uitroept: "Uw schip is zoo fraai als een staatsgalei of vorstelijk pleiziervaartuig, mijn heer," want Achille heeft met zijn Franschen smaak de hut herschapen in een dames-boudoir, met frissche bloemen, op den oever geplukt.
Hij spreekt van grootmeesters der middeleeuwsche theologie, van Dionysius den Kartuizer, van Guilielmus Durandus, den schrijver van het Rationale divinorum officiorum, van Bonaventura en Gerson, als hij uitroept: "die allegorische studiën zijn het werk van lieden zonder bezigheid. Of meent gij, dat het mij moeilijk zou vallen, over elke geschapen zaak met allegorieën te spelen?
Hij wil de weddenschap winnen. Het is een streek, een gemeene streek van hem, om zoodoende eenige bekers bij Floris ten achteren te komen." Dat is ook het gevoelen van Floris' vrienden; en als De Guerra nog wankelend uitroept: "Een nieuwen beker wijn voor de Drinkebroers van Brussel," komen zij tusschenbeiden en protesteeren op heftigen toon.
Hierop geeft Guy een verslag van dien merkwaardigen morgen in Antwerpen en hoe hij Mina Bodé Volckers op bevel van Dona de Alva heeft bewaard voor geeseling en vernedering, waarop Oliver met tranen in de oogen uitroept: "God zegene haar en vervloeke haar vader! Hoe kan zulk een edel meisje een dochter van Alva zijn?" En dan vraagt hij een weinig angstig: "Waar hebt gij Mina heengebracht?"
’t Is ook waarlijk niets grappig om daar dien ouden man te zien, die, wezenloos voor zich uitstarend, met de vuist zich voor de borst slaat, allerlei onverstaanbare woorden prevelt en eindelijk luid snikkend uitroept: „ik ben alles kwijt, alles vergeten!” „Harpagon” hoort niets meer, verstaat niets meer en wankelt als een beschonkene heen en weder. „Hij is vet”, roept er een van ’t „schellinkie.”
Bij zijn binnenkomst staat zij echter op, om hem te gemoet te gaan en zegt: "Ik heb geen toilet gemaakt; ik kon het niet over mij verkrijgen, u te laten wachten, gij zijt zoo hongerig!" waarop zij, in de handen klappend, uitroept: "Terstond opdienen!"
En de duena wil zich reeds naar de deur begeven, om een der meisjes te laten komen, als Dona Hermoine, die de verlegenheid opmerkt, waarin het bevel het jonge meisje, dat haar hartje zoo hoog draagt, heeft gebracht, met die neerbuigende minzaamheid, waarmee hooggeplaatste personen beneden hen in rang staanden op hun gemak weten te zetten, plotseling uitroept: "Dansen, gravin?
Gelijk gij bij zacht en liefelijk weer den blik wel duizendmaal uit het venster werpt en, de vriendelijke natuur in al haar rustig schoon aanschouwende, telkens uitroept: "het is heerlijk!" zoo ook past het u op een dag als heden, althans een enkele maal naar den orkaan te luisteren, zijn woeden aan te zien, te denken aan de algemeene beroering, en te zeggen: "het is ontzaglijk!"
Maar jawel! het spreken van den directeur kunnen wij niet verder vernemen, want het geroep uit het parterre, van "La pièce" en "Prevost sans sa fille!" klinkt zoo geweldig, dat zelfs die goede man het geraden vindt, om buigende te vertrekken, de gordijn te doen vallen, terwijl hij buiten zich zelven, achter de schermen teruggekomen, uitroept: "Hemel! welk een positie! Ik moet er heen!
Vervolgens staat deze hoedster van de etiquette en het decorum op en richt haar trotsche patricische oogen op den Engelschman, terwijl zij haastig uitroept: "Wie is die man?" "De edelman, die ons gered heeft uit de handen der Watergeuzen," antwoordt de jonge dame van de barge.
Woord Van De Dag