Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Hebt gij ze geteld, kleine Marvédie kleine duivenpastei-Marvédie?" en de schilder grijnst afschuwelijk. "Ja, hij nam er zes, van dezelfde soort, die gij den nek omdraait, als gij duivenpastei voor mij maakt," zegt de kleine jongen. "En waar was uw broer?" De stem van den schilder klinkt dof. "O, ik was uitgegaan om een paar van uw schilderijen te verkoopen," zegt Achille. "Dat geloof ik tenminste.
Als zij de Dover Lass langszij zijn gekomen, neemt Chester zijn vrouw in zijn armen en draagt haar naar zijn hut, waar Hermoine verwonderd rondkijkt en uitroept: "Uw schip is zoo fraai als een staatsgalei of vorstelijk pleiziervaartuig, mijn heer," want Achille heeft met zijn Franschen smaak de hut herschapen in een dames-boudoir, met frissche bloemen, op den oever geplukt.
Op dat oogenblik wordt er aan de deur geklopt, hij schuift het gordijn weg en opent de deur voor zijn leerling Achille, een Franschen jongen met schitterende oogen, die op ontevreden toon zegt: "Ik kan niets krijgen zonder geld. Onze groote schilder, Frans Floris, is zooveel geld schuldig, dat men geen ander artist meer iets op crediet wil geven." "Goed, zet je mand maar neer.
Zij kunnen u nog van dienst zijn voor uw veiligheid voor uw leven, want God weet, hoe spoedig Alva's wantrouwen tegen mij wordt opgewekt." Zij nemen nu afscheid, na elkaar hartelijk de hand geschud te hebben. Den volgenden morgen verlaat de schilder de stad, Achille met zich nemend, om de zes duiven te dragen, en Guy haast zich met het lossen van het schip.
Nauwelijks heeft hij het anker laten vallen, of hij wordt op een aangename wijze verrast. Er nadert een sloep van den wal en Achille, die nu als kajuitsjongen fungeert, komt schreeuwend door het luik naar beneden: "Monsieur Oliver! Mijn meester, de schilder Oliver!"
Bij deze aansporing giet Oliver een dubbele dosis in den beker. Daarop reikt hij hem aan Achille over, die zijn tijd nuttig heeft besteed met het eten van sinaasappelen, welke door de onvaste en bevende handen der zwelgers van de tafel zijn geworpen, en fluistert: "Breng dit aan den Spanjaard Vasco de Guerra." "Ja." "Vergis je niet! De man met den zwarten knevel met die eene grijze vlok er in!"
Achille is een wakkere jongen, en als ik hem het geld had meegegeven, zou hij in een half uur terug zijn." Vervolgens de deur grendelend en er een zwaar gordijn vóór schuivende, zegt Oliver: "Vertel mij nu alles." "Kunt gij deze brieven ontcijferen, waaraan, naar ik vermoed, het welzijn, ja zelfs het leven van mijn Koningin hangt?" fluistert de Engelschman.
Hij geeft zijn manschappen dus bevel, om de rest van de goederen zoo gauw mogelijk te lossen, verzoekt Achille, de hut niet te verlaten en gaat haastig naar het kantoor van zijn geconsigneerden, dat juist geopend wordt. Hij vraagt en krijgt een onderhoud met den oudsten firmant in diens particulier kantoor en zegt: "Ik ben met lossen klaar.
Als de twee kampvechters weer uitdagend tegenover elkander staan voor een nieuw rondje, de Spanjaard steviger op zijn voeten dan de andere, want zijn tactiek heeft hem een groot voordeel verschaft, gaat Achille naar hem toe, overhandigt hem den beker, door de hand van zijn vijand voor hem toebereid, en fluistert een woord in zijn oor, dat een blos van verrukking over zijn rood dronkemansgezicht verspreidt.
Hij heeft mijn zoon Achille als leerling mijn jongste is de kleine Marvédie, die zoo verzot is op duivenpastei," babbelt de Franschman, die blijkbaar van zijn angst voor den vloed is bevrijd en wiens hart Guy heeft gestolen door zijn gift aan het kind. Dan vraagt hij eensklaps: "Heb ik u niet reeds eerder gezien? Mij dunkt, gij hebt monsieur Antony zes maanden geleden ook reeds bezocht."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek