United States or Lebanon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wanneer hij in de jaren '40 met een ander bekend letterkundige den jongen schrijver Zetternam was gaan bezoeken, die te Antwerpen in de kazerne lag, en met hem over het boulevard ging wandelen, barst Zetternam daar in tranen uit "omdat zij hem hunner niet onwaardig achtten." Wilskracht werd dweepend misbruikt.
Als nu de lichtzinnige graaf met den hoofdman kennis maakt en hem een mooie betrekking bij een van zijn vrienden in het vooruitzicht stelt, merkt Charlotte eensklaps, hoe diep de genegenheid tot den hoofdman zich reeds in hare ziel heeft gevestigd: Ze barst in tranen uit.
Ze rechtte zich haastig op, zat met de kin over de opgetrokken knieën, de handen om de schenen genepen en dan barst het uit in hoesten, scheurend bij vlagen en snikkend, zoo droog en schor dat heel haar lijf doorruttelde en beefde om te bersten.
Voor den duivel!" vervolgt hij op woesten toon, "als deze heer, naar wien ik gedoopt ben, zich voortaan niet wat meer in acht neemt, dan krijgt hij met mij te doen, met mij, die nu gebukt gaat onder zijn zonden!" Daarna barst hij in lachen uit, waarmee Oliver instemt, en hij zegt kalmer: "Maar ik bezit ook de reputatie, dat ik de dapperste officier van het leger ben.
Bevend staat hij bij de doode; de herinnering aan het sterven van zijn vader komt een oogenblik in zijn geest op; hij huivert, als hij er aan terugdenkt, en werktuigelijk ziet hij naar den grond, als zag hij daar nog die akelig verwrongen trekken. En als hij dan de kalme uitdrukking op 't vriendelijke gelaat der vrouw ziet, barst hij eensklaps in tranen uit. 't Wordt lichter buiten.
Even daarna barst de bui los: de regen valt bij stroomen neder; maar het plassen van het water wordt overstemd door de geweldige donderslagen. Evenwel de bui duurt niet lang; wij hebben gelukkig eene goede schuilplaats gevonden en worden dus niet al te nat. De ongelukkige François heeft op nieuw de koorts, als zoo vaak in den laatsten tijd.
En nu begint de Hertog te smeeken, dat zij zal denken aan zijn grijze haren zij, die de troost is van zijn ouderdom en barst eindelijk los tegen Guy: "Uw liefde is een zelfzuchtige gij veroordeelt dit meisje, dat in een vorstelijke omgeving is grootgebracht, om met u het leven van een zeeroover te leiden."
Dan hecht zij haar brief aan een pijl en laat dien in het vijandige kamp schieten. De Engelschen bespotten en hoonen haar, schelden haar uit. »Er is nieuws van de h... van de Armagnacs«, roepen zij uit. Als Jeanne dit hoort, is zij diep bedroefd en barst in tranen uit. Maar hare stemmen troosten haar en spreken haar moed in.
Met ruwe vloeken en verwenschingen barst hij los, en noemt zeer zeker hém den grootsten ellendeling, die ter wille van een ijdele vrouw zijn zieken als dokter verwaarloost, wiens praktijk in weinige weken door schandelijk verzuim zoo goed als verloopen is, en die ten overvloede schuld maakt op schuld, met het uitzicht op den spoedigen dood van een braven pleegvader.
Dit valt mij echter zeer lastig, die trotse Fransen zo lang te dulden; want zo straffe mij God, liever Saraceens dan Wals ! Maar gij zegt het zeer wel; hoe meer een vors zich opblaast hoe gauwer hij barst. Ik moet het tegen dank bekennen, het verstand is bij de wevers." "Wel, Meester Breydel, zo ook is de onversaagdheid en de heldenmoed onder de beenhouwers.
Woord Van De Dag