Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Maar gij doet mij mijn ongelijk gevoelen. Wat er ook gebeure, laat mij ten minste dezen troost, dat gij niet ontevreden op mij zijt." Zij antwoordde mij niet, maar drukte mij met aandoening de hand, en toen, de hare wegtrekkende, veegde zij zich de oogen af en wendde het gelaat om. Op dit oogenblik ging het schot af. "Mein Kot!" riep Weinstübe, opspringende: "Was ist das?"
Het meisje staarde door 'n spleet van haar mantelkap op hem neer, en zweeg, en verroerde zich niet, en scheen natedenken, en trok de hand niet terug, die Wouter aan z'n lippen geklemd hield... Verlaan maakte een beweging als om den indringer wegterukken... Maar zy, den vryen arm uitstrekkend boven Wouter's hoofd, wees den schipper terug, en zeide: Mein Bruder!
Gaan zij daarom liever steeds naar Duitschland, waar zij zich kunnen redden met bijv. "halten sie mein reissakkie es vast?" Dat is toch niet zoo. De meeste Nederlanders leeren Fransch van af hun 7de of 8ste jaar; de grammatica komt er wel goed in; daaraan ligt het dus niet; alleen de praktijk ontbreekt. Welnu, waarom dan niet eens ter afwisseling hierheen getrokken?
Erica waant in de ruwheid van het volksleven, in den degelijken eenvoud van Vrouw Claus de ware menschelijkheid te hebben gevonden. En onbewust spreekt ze waarheid, als ze bij vergissing in de donkere kroeg Wouter Mein Bruder noemt: want als zusterzielen zoeken beiden naar poëzie en ware menschelijkheid in de sfeer tegengesteld aan de eigene.
Na volbrachten arbeid kalm thuis zitten uitrusten, zijn karbouwen bewonderen, naar zijn tortelduiven luisteren, als hij ze bezit, zich door moeder de vrouw de stram gewerkte ledematen laten masseeren, mein Liebchen, was willst du noch mehr? Kan men zich een aangenamer bestaan denken, dan rustig buiten het wereldsch gewoel te blijven? Uit G. Stoll's "Kiekjes op Java".
Haar volharding was niet te vergeefs en met den uitroep: "Ach, da bist du ja, mein liebes Haus!" een uitroep, die een paar krantenjongens verschrikt deed omkijken zette zij eindelijk haar elleboog op haar koffer neer om er pal bij te blijven staan, tot een der dravende kruiers het wat minder druk zou krijgen en haar aan een rijtuig zou kunnen helpen.
"'t Gaat nicht mehr; ich hèv 't asthma; die broest ist kapoet, der blasebalg taugt nicht mehr; daroem bin ich weer nach meine Heimath gezogen oend trommele mir noen mein bischen brot zoesammen." "Arme kerel!" "Noe! 's ist mir doch noch besser gegangen wie oenserm frühern Prinzipal Carlo." "Hoe zoo?"
Dus nam ik de eene dame, fräulein Theile was het, om het middel en droeg haar of liever sleepte haar half over het dek naar de verschansing waar de lijn uitstond. »Dat was een afstand van een meter of zeven en onderweg raakte haar eene voet beklemd in zoo'n dekscheur. Ik merkte het eerst toen ze gillend uitriep »mein Fusz.« Toen moest ik haar voet met geweld losrukken.
"En dan.... en dan....!" riep Doortje, bevende van kwaadheid, dewijl de onbezonnen knaap haar opnieuw zocht te vatten: "Geen één, zeg ik oe al woar ie de keuning. Wie mein ie da'j veur hebt....?" "Maar ik meen het zoo best lieve Doortje," sprak Alfred weder: "Ik zei je immers dat ik het goed met je meen. Waarom wil je me niet hooren? Laat me nu toch even van je lief gezelschap profiteeren."
Hierop volgde de donderslag; en daarna de zware stem van den heer des huizes: »Aha, meine Herrschaften! so isch es recht! Nun, hat sich mein alter Schirm nicht treu erwiesen? Firmus et fortiter?" »Der Schirm, Herr Kaplan, hat seine Schuldigkeit gethan!" Barbara en de pater wilden niet dat wij verder trokken dien avond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek