United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ook waren er alleenstaande dennen, hun takken uitgooiende waarheen ze wilden; hun groei gansch volbrengende zonder dat ze behoefden te vragen of ze hun buurman hinderden; in volle kracht opstrevende uit den met erica en heigras begroeiden grond; zich gevende zooals ze voelden dat ze moesten zijn; niet belemmerd in hun groei door hinderlijke nabijheid van natuurgenooten; die lucht en licht namen, daar waar zij, zoo ze hun vollen wasdom wilden bereiken, die lucht en dat licht noodig hadden.
Het gras, dat haar voetjes streelde, de erica die haar kleedje vast wilde houden, de blauwe klokjes die "welkom" riepen, alles was haar zoo lief-bekend. De vertrouwelijke struik-eiken riepen: Rust bij ons! De hooge dennen zongen: Bij ons!... en het blonde kind zag op naar de blauwe lucht met blanke wolken, en voelde de liefde die haar omringde. Dit had het beekje gedaan.
Ze probeerde even over de erica heen te kijken, om het blonde kind te zien. De blauwe klokjes, hier en daar gebogen luisterend tusschen het gras, hoorden het vanzelf; en ze bengelden heen en weer op hun dunne, van boven even omgebogen stengeltjes, om de aandacht te trekken als het kindje komen zou in het dal.
En het korte gras vertelde het aan de erica, wier verdienste te veel bekend was, dan dat ze door onnoodige drukte de aandacht hoefde te trekken. Ze wist wel, dat een korten tijd van 't jaar er niets mooiers was dan zij; en dat vond ze genoeg.
Het was een drie kwartier wandelens naar den dikken boom. De weg boog zich uit het blond der korenbloemen langs heiden, roze van erica, of heuvelachtige dennenbosschen, welriekend van een sterken harsgeur en vol schaduw tusschen de rechte stammen en onder het donkere, sombere loof.
Het rijden over 't vlakke, effen strand duurde echter niet lang; de soldaat beweerde, dat wij om de afgesproken plek voor ons kamp te bereiken, weer het land in moesten gaan. En dus trokken wij weer voort tusschen de heuvels, die ons schadeloos stelden door het prachtig uitzicht op de zee en de oostelijke bergen. Alles groende en bloeide, en geheele velden erica en brem bedekten de hellingen.
In de verte, boven hen, zagen zij de hut en den langen stok van den weêrhaan en zij gingen nu gemakkelijker voort; hunne voeten verzonken in de bloeiende erica, druipend paars en roze, in de boschbessen, wazig blauw als heele kleine druifjes. Eve bukte zich en plukte.
Met welgevallen zal hy opmerken, welk eene bekoorlijke afwisseling van land- en veldgezichten die landstreek oplevert; hoe ook daar de kunst op eene bevallige wijze de hand reikt aan de natuur; hoe schoon, hoe schilderachtig vele dorpen en gehuchten dáar zijn gelegen; hoe ongelijk en golvend er de grond is, vooral aan den voet der zoogenaamde Woldbergen; hy zal verbaasd staan over die uitgestrekte heide, die zich over een lange keten van heuvels uitbreidt; in die heide, waarop de veelsoortige erica met hare zacht en helder purperen bloemen bloeit, eene plant, die slechts aan de eene zijde van onze planeet, te weten in Jutland, Holstein, Hanover, Westfalen, en Nederland, wordt gevonden: en niet zonder belangstelling zal hy die eeuwenheugende wouden aanstaren, die zich als ware het nog in hunnen natuurstaat bevinden.
Als je meent, dat de hei alleen maar mooi is in den nazomer, wanneer de erica bloeit en haar herfstweelde in alle schakeeringen van paars en rood ten toon spreidt, dan heb je het heelemaal mis. Want de hei is altijd mooi!
In het tweede gedeelte der Woutergeschiedenis krijgt Wouter een lotgenoot: tegenover Wouter, die aan kleinburgerlijke bekrompenheid tracht te ontkomen, verschijnt Prinses Erica, die zich tegen vorstelijke geesteloosheid en vormelijkheid verzet. Wouter ziet in Erica de ware verschijning zijner Fancy, door wie de liefelijke Femke wordt verdrongen.
Woord Van De Dag