Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Zou er nu 'n bruikbaar licht over deze zaak opgaan uit die Paardenstraat? Na lang wachten kwam er 'n rytuig aanrollen. De Republikein sprong er uit. De deur van de kroeg werd geopend, en Klaas Verlaan vertoonde zich met z'n vermeende juffer Kopperlith op den dorpel... Femke, ik ben hier! riep Wouter, wild toeschietend, ik ben hier! O God, o God, Femke, ga niet mee met die vreemde mannen!
Se sag er uit as 'n fonk, zeid-i, en ik doch werachtich dat er 'n ster in m'n jol was gefalle, so flamde ze! Komaan, we zullen Klaas Verlaan 't woord geven, maar ik heb geen lust z'n spelling te volgen. De lezer zal wel ongeveer weten hoe de man moet gesproken hebben. Zóó vlamde ze! Aan de armen droeg ze witte leeren handschoenen tot den schouder toe.
In de Geschiedenis van Woutertje Pieterse, zooals die nu, helaas onvoleindigd, voor ons ligt, hebben wij in de allereerste plaats te zien een poging tot weergave der geleidelijk voortschrijdende geestelijke ontwikkeling van een geniaal kind Woutertje-zelf ; in de tweede plaats een schets van: het Hollandsche volksleven: Femke en haar moeder, Gerrit Sloos, Klaas Verlaan, de joodsche familie Roebens, de illuminatie-avond, enz. ; de klein-burgers: de Pietersen, juffrouw Laps, e.d. ; de "deftige" burgerij: de Kopperlith's: typen van het dwaze, opgeblazen parvenudom, met zijn sleep van kruiperige loonslaven, en de Holsma's: ietwat geïdealiseerde beelding eener verstandige, liefderijke, boven alle vooroordeelen hóógstaande doktersfamilie ; de geestelijken, vertegenwoordigd door de kluchtige, verachtelijke figuur van den huisdominee, en de heerlijk-gebeelde, kinderlijk-reine persoonlijkheid van pastoor Jansen; "allerhoogste" personages, zooals de groote Napoléon, op wien wij even in den schouwburg een vluchtig kijkje krijgen, de Paltsgravin, prinses Erica, enz.; in de derde plaats.... Maar nee, ik ga zóó niet verder, die zin werd veel te lang, te vermoeiend door zijn lengte, zelfs als jullie op al die "plaatsen" even waart gaan zitten, wat nog zoo gek niet zou zijn geweest, want, laat me je verzekeren, je hebt vandaar heerlijke inkijkjes en prachtige vergezichten....
Het meisje staarde door 'n spleet van haar mantelkap op hem neer, en zweeg, en verroerde zich niet, en scheen natedenken, en trok de hand niet terug, die Wouter aan z'n lippen geklemd hield... Verlaan maakte een beweging als om den indringer wegterukken... Maar zy, den vryen arm uitstrekkend boven Wouter's hoofd, wees den schipper terug, en zeide: Mein Bruder!
Voor-i hieromtrent tot 'n onherroepelyk eindbesluit was gekomen, werd hy in één greep met 'n paar anderen de deur uitgeworpen door Klaas Verlaan en den hollandschen Republikein. Wel zeker! Hy was niet beter dan andere stervelingen, en moest dus plaats-maken voor de "bloed-eigen" dochter van m'nheer Kopperlith op de Keizersgracht. De volte op straat was zeer gedund.
En, zich losworstelend uit den greep van Verlaan, wierp hy zich voor haar neder, rukte den mantel open, greep hare hand, en bedekte die met tranen en kussen... Wat ik je zei, riep Vrouw Gooremest, de jongen is stapelgek! Femke, nooit zal ik je weer verloochenen! Schop me, trap me, dood me, maar... ga niet mee met die vreemde mannen!
Juist toen Wouter zich verstouten wilde om door 'n spleet te gluren van de gordyn aan de glasdeur, werd deze geopend, en de Republikein trad er uit. Hy hoorde hoe Verlaan hem nariep: Dáár ergens op 'n hoek in de Paardenstraat, weetje! Kyk nu maar eens niet op 'n daaldertje... en klop ze maar flink op, en zeg aan den sleeper ...
Wouter begreep minder van de zaak dan ieder ander, juist omdat hy in den waan verkeerde zooveel meer dan anderen te weten van 't meisje dat daar op tafel stond. Toen-i den... gladgeschuurden duit zag, dien Verlaan in de hand der kroeghoudster gedrukt had, en later 'n dergelyke manoeuvre met den Republikein... Kopperlith? Kopperlith? Op de Keizersgracht? Femke op de Keizersgracht?
Om de menigte te ontwyken, die juichend, dankend en... vooral lastig op haar toedrong, was zy in 'n roeischuitje gesprongen, dat aan 'n steiger lag, en waarin 'n man zat te slapen of nagenoeg. 't Was zoo warm! Het was Klaas Verlaan, de "Amstelhavenknecht." De bons van den sprong deed hem ontwaken, en al de toeschouwers berstten in lachen uit om 't malle gezicht dat-i zette.
Er was waarlyk reden toe! Prinses Erika droeg 'n vuurrood satynen kleed met 'n langen sleep dien zy echter zoo-even reeds by den brand zeker, of by de kraamvrouw, of by de koeien had opgeg... Opgegeid, noemde 't Klaas Verlaan vele jaren daarna, als-i de historie vertelde aan z'n kleinkinderen. 't Was de pièce de résistance van z'n ondervinding. Nu, sommigen hebben minder beleefd!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek