Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
"'t Is akelig, maar 't is toch beter, Becky. Misschien kunnen zij het hooren." De woorden "misschien kunnen" joegen Becky een rilling door de leden, nog kouder dan het spookachtig geluid had gedaan, want zij waren de taal der wanhoop. De kinderen stonden stil en luisterden, alweder zonder gevolg. Opeens keerde Tom op zijne schreden terug en verhaastte zijn stappen.
O, da es toch scheune!" glimlachte Rozeke met tranen van ontroering in haar oogen. Ook al de anderen luisterden, eensklaps weer roerloos en zwijgend, in onbewuste emotie, de stil-glimlachende gezichten naar de voordeur omgewend. En zacht zongen de kinderstemmen verder: "Hoe kleiner het kind, hoe grooter de eer Dat is er een teeken van God den Heer!"
Soms ook zaten wij vertrouwelijk aan den kant der beek, en staarden naar de kabbelende golfjes en luisterden naar het suizelen van het riet, of maakten kleine scheepjes van de bladen daarvan, die wij op het water lieten drijven. Opeens begon Bob te lachen, zonder dat wij de reden daarvan konden bevroeden. »Waar heb jij zoo'n pret over, Bob?» vroeg ik.
De afstraling van de sneeuw gaf niet genoeg licht om ons in staat te stellen het spoor te volgen, en op korten afstand verloor zich onze blik in de dichte duisternis. Opnieuw floot Vitalis en riep met krachtige stem Zerbino en Dolce. Wij luisterden; alles bleef stil; mijn hart kromp ineen. Arme Zerbino! arme Dolce! Vitalis bevestigde mijne vrees. De wolven hebben hen meegesleurd, zeide hij.
Zij hielden zich beiden stil, proestende achter haar gordijn. Laten we uit het raam vluchten! lachte Marie. En in de armen van onzen koetsier springen? Dank je hartelijk, hoor! Zij luisterden weer en zij vernamen duidelijk het opgetogen stemmetje van Lili, die door den salon en de eetkamer en de keuken scheen te dwalen. Georges, neen maar, zie eens, hoe lief alles er uitziet.
Aandachtig luisterden zij; maar hun verwondering klom hooger, toen zij bespeurden, dat die accoorden slechts het voorspel waren van een lied, hetwelk nu door een zuivere, smaakvolle stem werd aangeheven.
Maar bemerkende dat Bardik en Li naar hem luisterden, hernam hij, terwijl hij een draai aan zijne uitgedrukte gedachten gaf: "De Franschman zou aardig verschrikt geworden zijn en wij zouden eens hartelijk gelachen hebben." De Napolitaan vergiste zich. Cyprianus was er de man niet naar om zich te laten verschrikken, zooals hij zeide.
Een, volgens Bunny "allerakeligste" jonge man had de lafheid zijn buurvrouw een flauwe aardigheid in te fluisteren, die haar hoorbaar giegelen deed, maar ook dit geluid verflauwde, langzamerhand gleed de lach van de gezichten weg en luisterden allen met ontroering naar de schoone melodie van het lied, dat wel door weinig Ieren gevoelloos kan worden aangehoord, het lied van Thomas Moore, ook aan Hedwig nu reeds zoo vertrouwd: "Let Erin remember the days of old."
Hobble-Frank was uit eigen beweging met hem meegegaan, om met hem nog eens goed over het dierbare geboorteland te kunnen praten. Zij zaten, natuurlijk voorzien van al hun wapenen, in diepe duisternis, en luisterden van tijd tot tijd, of zij wellicht in de rotsspleet iets zouden hooren.
Wij hielden ons een oogenblik stil en luisterden. Was het misschien het suizen in mijn oor, veroorzaakt door het bloed dat mij naar het hoofd joeg, of hoorde ik inderdaad een kreet, die op Koenraads geroep antwoord gaf? "Hebt gij het gehoord?" stamelde ik. "Ja, ja!" en Koenraad riep nogmaals op wanhopigen toon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek