Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Zij bleven staan en luisterden. Juist sprak vrouw Hansen, maar met eene smeekende stem. »Kom, laat ons naar binnen gaan," zei Joël. En beiden, Hulda het hart vol weemoed, Joël bevende van ongeduld maar ook van toorn, traden de groote zaal binnen en sloten de deur zorgvuldig achter zich. Sandgoïst zat in den grooten leuningstoel. Hij stond niet op, toen hij broeder en zuster bemerkte.
Toen ik terstond daarop het huis onderzocht, vond ik de Egyptische in onmacht op den divan in haar slaapvertrek liggen." Al de aanwezigen luisterden in angstige spanning. Cambyzes verbeet zich van woede, en vroeg met een verschrikkelijke stem: »Kunt gij de woorden van den eunuch bevestigen, Hystaspes?" »Ja!" »Waarom hebt gij den misdadiger niet gevat?"
Zij luisterden natuurlijk aandachtig toe. Toen ik zweeg, zeide Halef: En gelooft ge, Heer, dat die lieve beste Bakadschi Toma zich nog daarginds te Radowitsch bevindt. Natuurlijk, anders waren wij hem stellig tegengekomen. Zullen wij hem niet eens opzoeken? Ik zou hem zoo gaarne mijn dank betuigen voor zijn gedrag. Men moet toch niet van mij kunnen zeggen, dat ik niet weet, hoe het hoort!
Wel bespotte men hem nìet, waartoe men misschien weerhouden werd door zijn eerbiedwaardig uiterlijk, maar zijn goeden raad sloeg men in den wind. Zelfs zijn eigen volgelingen luisterden niet naar hem, maar gingen gestadig voort te klinken en tot drinken aan te sporen.
In dier voege, edele Graaf, ben ik zeker dat er binnen vier dagen dertigduizend strijdbare Vlamingen in het leger zijn zullen, en dan moeten wij de Fransen zozeer niet vrezen." De ridders luisterden met een plechtig stilzwijgen, zij bewonderden de buitengewone man, die in zo korte ogenblikken een algemeen krijgsontwerp gevormd had en zulke heilzame maatregelen voor hen ontvouwde.
We luisterden met belangstelling naar het verhaal van iemand uit Torghatten, die ons de legende van den centaur vertelde, een berg, die werkelijk den vorm van een dier fabelwezens vertoont. Het heet, dat een centaur verliefd was geworden op eene noorsche jonkvrouw, Lekemoën. De Torghatten heeft in het midden eene opening, zoo groot, dat men den blauwen hemel er door ziet schijnen.
De wagens rammel-bonkten tegen elkander, er klonken hoornsignalen, en stoom siste. Wij lagen allen stil in de donkere chambrée op ons stroo, en luisterden; niemand sprak, doch er was aandacht in de stilte, spanning zelfs, die gebroken werd door gebrom in een hoek: »daar komme wij nog es in terug!« Niemand antwoordde: ieder hield zich slapende. En het gerammel en gestoot ging verder...
De boeren en 't gepeupel, op houten banken gezeten staande in de achtergrond van de zaal, luisterden met wijde ogen en gapende monden; de fatsoenlijke lui hielden het hoofd gebogen en de blik opzij, een weinig uit het veld geslagen door het zeer onaangenaam orgaan van de Brusselaar, en de bijzonder platte manier waarop hij zich in het Vlaams, dat hij maar zeer gebrekkig scheen te kennen, uitdrukte.
Cht! riep Betsy opeens, want Henk fluisterde nog en zij hoorde iets. Beiden luisterden. In Eline's kamer klonk een hevig gesnik, als van een ziel in wanhoop, hartstochtelijk en luid... Een kille huivering overviel Betsy. Ik ben zoo bang...! stamelde zij met bevende stem. Henk verliet zoo zacht mogelijk het vertrek en sloop het donkere portaal over.
Zij gingen in hijgende haast van kamer tot kamer, zij stegen tot boven in 't huis en vonden slechts meubelen en koele verlatenheid. Rogier riep Mevena's naam, Carolus riep op zijn luidst, de oosterlingen wachtten met opmerkzame blikken en luisterden. Maar het huis was eenzaam en stom. Heengaande zagen zij op den vloer eener kamer het lijk van den jongen Lugina, het bloed lag er omheen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek