United States or Equatorial Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !


Dien zal ik wel niet meer aantreffen! Ik denk toch, dat hij wel bij hen wezen zal. Dat is moeilijk aan te nemen. Zij willen ons tusschen hier en Radowitsch opwachten, en hij heeft de ezels bij zich met de goederen die hij daarginds moet afleveren. Hij was van plan om naar Radowitsch te rijden. Het is dus aan te nemen, dat hij hun bericht zal brengen en dan verder gaan.

Dat was een leugen! Dat heb ik later ook gemerkt. En waar ligt dat Taschköj? De naam beduidt rots- of steendorp, en daarom vermoedde ik dat dit plaatsje wel boven in de bergen zou liggen. De mandenmaker antwoordde: Het ligt bijna juist ten noorden van hier. Er is zelfs geen weg van Radowitsch daarheen, en men moet al heel goed bekend zijn in het bosch en in de bergen, om niet te verdwalen.

Hij moest naar het Noorden, maar niet over Radowitsch, omdat hij daar niet wilde gezien worden daar de Skipetaren daar dan inlichtingen zouden kunnen inwinnen omtrent de richting waarin hij zijn weg had voortgezet.

Wanneer zij hem betaald hadden, wilden zij weg, maar zij moesten zich toch op u wreken. Die een zeide, dat gij in ieder geval naar Radowitsch en Istib zoudt gaan. En onderweg zouden de Aladschy's u dan aanvallen. Wie zijn de Aladschy's? Dat weet ik niet. Toen kwam de Kodscha Bascha, en daar niemand een sleutel had, trapten zij de deur in.

Hij zal den beiden Skipetaren gaan vertellen, dat wij tegen den middag vertrekken. Hij zeide toch, dat hij niet vertrok. Hij heeft gelogen, daar kunt gij zeker van zijn; wanneer hij nu naar huis gaat, dan gaat gij buiten de stad en verstopt u hier of aan den weg die naar Radowitsch voert. En wanneer hij voorbij komt, deelt gij mij dat mede. En als hij niet komt?

Het dorp is klein en arm, en ligt ongeveer in de richting van Sbiganzy. Sbiganzy! Dat was immers de plaats die ik noordwaarts van Radowitsch nog wilde bezoeken, om bij den vleeschhouwer Tschurak naar Derekuliba te vragen en nog iets naders omtrent den Shoet te vernemen. Zou de Mubarek daar wellicht ook heen willen? Misschien vonden wij daar het geheele nobele gezelschap bij elkaar!

Weet gij dat zoo precies? vroeg ik terwijl ik zoo onnoozel mogelijk trachtte te kijken. Ja, want ik ben soldaat geweest. Verderop naar Radowitsch is een geschikte plaats, daar waar de weg door het bosch voert. Daar zijn geweldige rotsblokken aan weerszijden van den weg, terwijl het kreupelhout er zoo dicht is, dat men naar links noch naar rechts vluchten kan.

En wanneer zij zich verborgen hebben? Ook dan. Wanneer ik aan een plaats kom, die mij geschikt lijkt voor een overval, dan zal ik naar sporen zoeken en hen zeker vinden. En wat dan gebeuren zal, kan ik nu inderdaad nog niet zeggen. Maar wij moeten toch weten, wat wij doen moeten. Natuurlijk. Gij rijdt doodkalm en in matigen draf den weg naar Radowitsch langs.

Er kwamen verscheiden menschen, en ik onttrok mij aan hun nieuwsgierige blikken, door binnen te gaan in de kamer waar de "rechter" mij kwam opzoeken. Hij was vergezeld van een man met kromme beenen, dien hij aan mij voorstelde met de woorden: Effendi, dat is nu de bode over wien ik u heb gesproken. Ik keek den man doordringend aan en zeide: Gij gaat dus heen en weer tusschen hier en Radowitsch?

Gij hebt misschien ook wel gesproken over mijn gewonden voet die me waarschijnlijk zal noodzaken te Radowitsch te blijven? Neen, geen woord! Dan verwachten zij ons heden. Hebben zij niet gevraagd, wanneer wij voornemens waren te vertrekken? Ja, en ik zeide dat ik dat nog moest vernemen. Toen zwoeren zij, mij te vermoorden en mijn hut af te branden, wanneer ik hen zou verraden.