Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Aan die betrekking zijn altijd van die voordeeltjes verbonden, die iemand rijk maken op den duur, al is hij nog zoo eerlijk. Mijn Napolitaan, wien het niet aan slimheid ontbrak, die mijn ijver zag en merkte, dat ik er iederen morgen bij was wanneer hij vleesch inkocht en dat noteerde, bleef dezelfde hoeveelheid nemen, zond daarvan echter niet zooveel meer weg, maar bracht het op tafel.
"Waartoe dient het den Franschman uwe wetenschap en uwe ondervinding op te dringen?" vroeg hij dan fluisterend. "Zijt gij er op gesteld, dat hij den prijs van den wedren wint? Als ik in uwe plaats was, zou ik al die bijzonderheden voor mij houden en er geen woord over kikken!" James Hilton keek dan den Napolitaan met bewondering aan en antwoordde: "Het is sterk en slim wat gij daar zegt.
Telkens tracht de Napolitaan u met zijn valsch geld gelukkig te maken. In een der musea moest ik geld terugontvangen. De custos gaf mij een valsch lirestuk. Eenigszins wrevelig stelde ik het hem weer ter hand met de opmerking, dat dit bij ons in Holland nooit voorkwam. Listig wist hij het gesprek af te leiden. "Holland! Wat een prachtige paarden komen daarvandaan.
De reizigers lachten dan; maar wat hunne vroolijkheid nog vermeerderde, was dat de Boeren van het gezelschap steeds eenigen tijd noodig hadden om de snakerij van den Napolitaan te begrijpen, eindelijk in een luid gelach uitbarstten, hetgeen dan een geheele poos na dat van de anderen weerklonk. Het begon Cyprianus eindelijk te ergeren, dat de arme Li steeds voor zondebok gekozen werd.
Het is mij wel gebeurd, dat ik, terwijl ik op de eendenjacht was, er halve en heele dagen doorbracht en ik daarbij tot aan de schouders nat was!" "Maar dat is volstrekt niet hetzelfde," hernam James Hilton. "Pas op, Friedel!" "Praatjes allemaal!" antwoordde de Napolitaan.
"Op zijn minst op zeven of acht mijlen," antwoordde de Napolitaan. "Wellicht wel op tien." "Dan behoeven wij er niet aan te denken om hem heden nog, vóór dat wij onze dagreis staken, in te halen." "Dat zeker niet," antwoordde Hannibal Pantalucci. "Binnen een uur tijd zal de nacht ingevallen zijn, en dan valt er geen pas meer te doen in welke richting ook!"
Alleen Thomas Steel met zijne krachtige geaardheid en zijn openhartigen lach, en de Chinees Li niet zijne zachtaardige en kat-achtige bewegingen konden hem boeien en belangstelling inboezemen. De Napolitaan daarentegen met zijne akelige geestigheden en met zijne galgentronie, boezemde hem een onoverwinnelijk gevoel van afkeer in.
Het denkbeeld dat zij genoodzaakt zou kunnen worden als de wederhelft op te treden van dien boosaardigen en sluwen Napolitaan, die haar eene onoverwinnelijke walging inboezemde, vooral sedert zij een meer bevallig mensch, als Cyprianus Méré van nabij had leeren kennen en waardeeren, was haar onverdragelijk, maar die gedachte was toch niet te verdrijven.
De Napolitaan was woedend, dat ik zoo op hem toekeek, want ik ging ook geregeld naar de markten, om op de hoogte te zijn van de prijzen van hetgeen hij inkocht. Ik was er van overtuigd, dat hij mij wel honderd maal op een dag vervloekte en ik begreep niet, dat hij den dienst van onzen meester niet verliet. Misschien maakte hij niettegenstaande alles, zijn rekening toch nog goed.
Omdat hij zoo zwart van opslag was hielden wij hem voor een Franschman, Spanjaard of Napolitaan, tot hij met een zwakke stem vroeg: 'Drinken, drinken! Toen hoorden we dat hij een Hollander was en wisten nu heel spoedig, dat hij als kajuitsjongen op het Nederlandsche oorlogsschip De Windhond diende. Zoodra we nu zagen, dat dit schip hier was, namen we het besluit hem hier aan boord te brengen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek