Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
Op eens was Hendrik binnengekomen met zijne boodschap, en Lise had zich slechts even opgehouden om de toestemming harer ouders te vragen, die zij natuurlijk aanstonds verkreeg, hoe ongaarne men haar juist heden ook miste in den blijden kring.
Zoo zat zij, totdat in de gang de voetstappen harer tante gehoord werden, en het goedige gezicht met het helderwitte mutsje in de deur zichtbaar werd. "Zeg eens, Lise, waar om Gods wil zit gij toch?" vroeg zij geheel buiten adem; "eerst ziet gij den ganschen dag zoo zuur als azijn, en nu zit ge hier te lezen, in plaats van uw oude tante beneden wat te helpen.
En beneden vertrokken juist de gasten; zij verstond duidelijk de woorden, bij het afscheid gesproken: "Ja, ja, Bernard, zoo gaat het in de wereld!" sprak de predikant; "het leven baart vreugde en smart nu, als wij eens als oude luidjes over het verledene spreken, zal het hoop ik niet zoo droevig luiden, als het verhaal van heden avond, en wij kunnen dan zeggen: Ziet kinderen, het is ons beter gegaan dan wij verdienden; wel, Bernard, ik zie u waarlijk al grootpapa, en Lise naast een flinken man op den molen.
"Het is alsof ik stik! Wat is de lucht drukkend en zwaar! Ik geloof dat tante gelijk heeft er broeit een onweder." Nelly knikte toestemmend. "Mijne moeder klaagt ook, dat zij zoo benauwd is," voer Lise voort; "nog nooit ben ik op Pinkster zoo treurig geweest, Nelly! en toch was alles evenals vroeger. Als er maar niets ergers gebeurt, wanneer het onweer losbarst!"
Men hoorde stemmen naderen, en Lise onderscheidde duidelijk die van haar vroegeren speelgenoot. Een benauwend heet gevoel verwarde een oogenblik haar kalm, helder hoofd; toen drukten hare oogen de hoogste verbazing uit; want aan de zijde van Army bespeurde zij een jonge dame, wier verschijning haar geheele aandacht tot zich trok.
De oude zag naar het jonge meisje; haar oogen stonden vol tranen. "Zeg mij eens, Lise, wat scheelt u toch?" "Och, niets, tante!" antwoordde zij. "Weet gij wat, ik ga nog even naar buiten; vader en moeder zullen wel aanstonds komen. Goeden nacht, tante!" "Goeden nacht, Lise!
"Waarom weende Lise?" vroeg Nelly nog eens, ongeduldig; "zij wilde het mij niet vertellen." Allen zwegen. "Army! zeg het mij toch," bad zij, terwijl tranen in hare oogen blonken.
Zij droeg een zwart jakje, en twee lange, zwarte vlechten hingen haar op den rug; het kind met de vlammende oogen en den kleinen neus, zag met geveinsde vriendelijkheid Lisette aan. Nu moet gij weten, Lise, dat Francis met ons tegelijk was aangenomen; een wilder kind was er niet.
"Ik zeg ja noch neen, Lise," antwoordde zij; "maar dit zeg ik," en hare stem klonk ernstig, "wij zijn nog niet aan het einde, en ging het haar nog slechter op de wereld dan tot nu, en al kwam zij als bedelares hier voor ons huis, ik joeg haar weg, want waar zij komt, brengt zij vloek, en ik hoop het haar nog eens in het gezicht te kunnen zeggen, dat zij eene "
Ook Lise en Gretchen waren aangedaan: zij gevoelden zoo innig medelijden met de jonge vrouw, die geen huis had, geen ouders als zij, geen huiselijken kring. Tegenover haar was Mona beschroomd; zij wist niet of de meisjes de betrekking kenden, die tusschen haar en Kolb bestond, maar zij vermoedde, dat zij wel wisten, dat die niet zoo was als deze eerbare kinderen zouden kunnen goedkeuren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek