United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !
Sprotje voelde zich een kleur krijgen, maar zij begreep niet waarom. Toen lachte zij. Sinds zij nu zooveel grooter was, hield zij dat lachen ook beter in bedwang, en 't stond zoo mal niet meer. "En wat jij groot ben geworden!" zei de jongen; "maar mager genog.... hei je een goeie dienst?"
De koning, die lachte, lachte nog meer, ging vroolijk van de twee prelaten tot de twee procureurs over, en ontsloeg genadiglijk beide rechtsgeleerden van hun namen, of althans ten naasten bij. Volgens de plaatselijke overlevering nu, was deze meester Gorbeau eigenaar geweest van het gebouw op den boulevard de l'Hôpital, genummerd 50-52. Hij was ook de schepper van het fraaie venster.
Zou hij nu moeten bekennen, dat hij zich op een diner verpraat had en de menschen afgeschrikt? Gedurende zijn verblijf in Engeland was hij met hart en ziel handelsman geworden. Hij lachte, als hij er aan dacht, dat hij eens een enthousiast taalman was en dat het zijn ideaal geweest was in, voor en met het volk te leven.
"'t Zijn er goeï" lachte hij ... Met voorzichtige, sluwe woordjes bracht hij 't gesprek op Franske.
Zij antwoordde niet, doch zij voelde het bloed naar haar wangen vloeien en plotseling lachte zij kort en bitter. Het geheele geval kwam haar zoo tragi-komisch voor. Nacht en dag was zij bezorgd voor het kind dat komen zou, en nu zou zij het plotseling blootstellen aan de vreeselijkste aller ziekten!
Marianne maakte zich boos, en schudde haar heen en weêr, terwijl Freddy steeds hartelijker lachte. Jij, jij bent een kind, omdat je nog nooit van iemand gehouden hebt! Hoe is het nu mogelijk, dat iemand nooit van iemand houdt! Kom, ga maar droomen, van zijn blauwe oogen! lachte Freddy.
En hij wist niet wat hij zou doen, wat hij zou zeggen; hij zag alleen Otto voor zich... Hoe heeft ze het kunnen doen? Hoe heeft ze het kunnen doen? dacht hij slechts. Is het zoo beter? vroeg Betsy zacht. Eline lachte schamper en minachtend. Beter... neen... maar het is toch wel koel... dat water... Wil je iets drinken? Dank je... Zij snikte niet meer, maar steeds bleven de tranen vloeien.
"Houd hem maar vast, dan zul-je eens zien, hoe ik er van door ga. Je zult er van staan te kijken." Karel lachte. Hij wist wel beter, want in het laatste half uur had hij de moeilijkheden pas goed leeren kennen. "Je hebt praats genoeg," zei hij. "Stap er maar op, dan zul je eens zien, hoe gauw je tegen den grond ligt. Zóó gemakkelijk gaat het niet." Jan stapte op, en Karel hield het zadel vast.
Indien het iets eetbaars is, wat ge draagt en het is voor geld te koop, zoo geef het ons. Wij hebben den nacht in het bosch doorgebracht en zijn zeer hongerig." De jongeling lachte vroolijk.
Hij kwam met de anderen beneden en lachte zeggende: Sihdi, ze zijn prachtig in de val geloopen, en niet een durft een woord te zeggen. Ik meende, dat ik ze hoorde klappertanden. Nu zouden wij gerust kunnen gaan slapen, want niemand zou ons kunnen storen. Ja, gaat rustig slapen, zeide Janik, want gij moet moede zijn van het rijden. Ik heb nog de minste behoefte aan slaap.