Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Eline bedacht zich even, sloot de partiture en vlijde zich met kwijnende oogen in de kussens van den divan. Zeker, mevrouw! riep ze vleiend. De deur ging open: een groote dame, een weinig zwaar, in het zwart, trad binnen. Het was de eigenaresse van het pension. Ik kom even zien, hoe u het maakt! sprak zij beleefd en vriendelijk. Voelt u u niet wel? O neen! kreunde Eline en zij sloot de oogen.
Dat klinkt bemoedigend. Drink dit dan nu eens vlug op," en de zuster hield haar een glas melk met ei voor. Hedwig gehoorzaamde, maar toen zij haar hoofd weer op het kussen legde, kreunde zij van de pijn; toch vloog zij plotseling weer overeind. "Ik moet nog aan mijn moeder schrijven," riep zij gejaagd, "het had al lang moeten gebeuren en ik heb maar geslapen den geheelen dag door!
Heb je zulk eene hevige kiespijn?" vroeg hij op meewarigen toon aan den cipier. "Verschrikkelijk!" kreunde de dikke sleutelbewaarder. "Je zoudt eigenlijk van mijn onfeilbaar middel gebruik moeten maken, goede vriend," zeide hij. "Probatum est!" "Heb-je dan een goed middel tegen kiespijn?" vroeg de cipier verheugd. "Een goed middel?" vroeg Fulco. "Neen, man, een best, onfeilbaar middel.
Verkoopen zou hij zich verkoopen, zooals grootmama hem geraden had! "Neen, liever nog een kogel een kogel!" Hij kreunde en drukte de tanden op elkaar; waar was toch het geluk gebleven, waaraan hij zoo hoogmoedig geloofd had? De oude spreuk schoot hem te binnen: "Wanhoop nimmer, 't geluk kan iederen dag komen." Hoe dwaas, waarom had het geluk hem zoo spoedig verlaten?
"Ik zal er me nooit weer mee inlaten," kreunde de vent. "Voortaan zal ik een deugdzaam leven leiden water, water, alsjeblieft! O, o!"
Voor hij zijn vrouw kon antwoorden daverden ontploffingen... Het huis scheen te beven en de ruiten te trillen. Och, Snepvangers, kreunde Madame. Blijf maar stillekens liggen, vrouw lief, suste hij, niet bang zijn, 't is niks... Vol verteedering nam hij haar grijs hoofd in zijn arm, kuste haar en proefde haar tranen. Wij hebben nooit iemand kwaad gedaan, troostte hij.
Zij voerde Eline als een kind mede en zij kleedde haar als een kind uit, terwijl Eline's armen slap bleven hangen. O, mijn hoofd! kreunde Eline en zij viel in de kussens van haar ledikant neêr. Betsy ontkleedde haar verder en zij dekte haar toe en bette haar gelaat opnieuw met een natten doek.
Ik, zei Martialis; niet anders dan tòch bezingen, omdat ik niet meer dan dichter ben. Verontschuldigt mij, vrienden en gaat. Gij zijt meer dan ik en ik begrijp, dat gij niet blijven wilt. Hij drong ze zelve zacht weg. Hij was zeer bleek. Hij zag toe. O-o-oh! kreunde het door de menigte. Het kruis werd uit het proscænium gelicht en neêr gelegd. De fluitmuziek, door den regen heen, krijschte....
Zachtjes in-sluimrend, soezend over 't houtwerk in de keuken, dat ze morgen 'n soppie zou geven, kreunde ze òp in fel-gelen schrik. Ergens boven 'r hoofd werd gestommeld. Duidelijk hóorde ze bons na bons en schrapzittend in 't bed, de vette knieën gejukt tegen 'r kippevel-lijf, stokte 'r adem toen 'n dakpan, schor van val en klepperslag, in de goot plompte.
Heer stadhouder, op! Sta op en verheug u over uwe overwinning! Kom, en verdeel den onmetelijken buit, die door uwe dapperheid den vijand is afgenomen!" "Helpt mij weer op de beenen!" kreunde de overwinnende held met klagende stem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek