Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 april 2025
De beelden, die het Theater omkransten, verzichtbaarden in hunne verstarring. Maar de lucht was zwaar zwartgrauw met wolkgevaarte bedekt. Enkele droppelen vielen. O-o-oh! klonk het teleurgesteld in de cavea, omdat het te regenen begon. Het velarium bleef ongeveer half het Theater beschutten, ten gerieve van het Hof en de Aanzienlijken. Het was pauze.
Plotseling sloeg een heftige bliksemflits boven het Theater uit in de lucht. Het donderde dadelijk na. De regen kletterde neêr. O-o-oh! protesteerde het volk. In het rechtsche Tribunaal was Domitianus opgerezen, bang. Er was een tumult van vertrek, een gedrang van paleis-officieren en cubiculariï om den Keizer heen.
Ik, zei Martialis; niet anders dan tòch bezingen, omdat ik niet meer dan dichter ben. Verontschuldigt mij, vrienden en gaat. Gij zijt meer dan ik en ik begrijp, dat gij niet blijven wilt. Hij drong ze zelve zacht weg. Hij was zeer bleek. Hij zag toe. O-o-oh! kreunde het door de menigte. Het kruis werd uit het proscænium gelicht en neêr gelegd. De fluitmuziek, door den regen heen, krijschte....
En de slaaf schreeuwde, maar een prop werd hem geduwd in zijn mond.... Toen werd hij gelegd op het kruis, de armen wijd.... De hamers der beulen klonken op de groote spijkers, die zijn handen doorboorden.... O-o-oh! kreunde het overal. De voeten van den slaaf hadden een wanhopigen ruk. Te vergeefs. De beulen grepen zijn voeten en knelden ze vast....
Voor de eerste ridderbanken stond Martialis. De beer keek, kop schuddend, de cavea in. Hij bromde. Achter de schermen hitsten de bestiariï, die hem aan een ketting hielden, aan. Zij trokken hem dichter bij het kruis. O-o-oh! kreunde het door het Theater.
Luider druischten de stemmen, daverden nu, barstten los van ongeduld en eischten den aanvang der Spelen. Ter eere der Groote Moeder! Ter eere der Groote Godin! De Spelen! De Spelen! De Spelen! In het Tribunaal schaterden ter zijde van de Keizerin hare vrouwen.... Maar plotseling bliezen van boven de trappen der scæna, uit de zijpoorten, bazuinen. O-o-oh! juichte het volk.
O-o-oh! kreunde het steeds, als in weêrzin, door het Theater, door de staande, als bezeten starende toeschouwers heen. De regen stroomde recht neêr uit de zwarte en grauwe lucht. De donder rolde. Het weêrlichtte telkens.... A-a-ah!! riep de menigte. Het kruis richtte zich op in de knuisten der beulen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek