Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Van generaal Legendre, die de capitulatie van Baylen mede had onderteekend, greep hij de hand vast: "Die hand, generaal, die hand! Waarom is ze niet verdord, toen ze dat stuk onderteekende!" Vraagt dus niet hoe het donderde en weerlichtte bij zijn terugkomst te St. Cloud! Tevergeefs trachtte Cambacérès hem tot bedaren te brengen.
En het donderde en het weêrlichtte, of was het enkel het rollen der wolken en dringen der dreigende geesten en de sulfergloor van hun atmosfeer, die telkens hel op vlamde tusschen de dichter en dichter aankrullende dampen? Maar een vreeslijke stem, machtig, weêrklonk.... Heilige goden van Eleuzis! bad ik. Bewaar wie mij dierbaar is!!
Zij wilden Laureolus zien kruisigen. Ik word zoo nat! klaagde Cecilianus, als een bedorven jongentje. Kom hier, zei Carpoforus. Hij tilde den knaap neêr, zette hem als een kind tusschen zijn knieën, wikkelde hem bijna vaderlijk in zijn eigen kort manteltje. Colosseros en Cecilius zaten al in een mantel gedoken. Allen haalden onder zich hunne mantels uit. Het weêrlichtte en de donder rolde....
En het donderde, weerlichtte en regende alsof het laatste oordeel gekomen was. En daardoor draafde de hinnekende en loeiende blok peerden en koeien blindelings vooruit, als eene macht die alles ging verwoesten en de grond dreunde, bonkte en kreunde onder het zwaar gewicht, en de klotten aarde vlogen over de hoofden der schokkende lijven.
Het weêrlichtte schel wit en het donderde dadelijk na. Maar boven dien donder uit, hooger, kwam, voor Eve, van heel ver, een donder aanrollen, áanrollen ... zwaarder, steeds zwaarder, als een bovenwereldlijke donder, op raderen van sferen ... Daar komt het aan! stamelde zij, in de ontzetting van den dood. O, God, daar dondert het aan!!
De meesten der bedienden waren op Selby Royal. Zijn knecht was naar bed ... Parijs! Ja, Basil was naar Parijs gegaan, met den nachttrein, zooals zijn plan was. Er zouden maanden voorbij gaan, eer hij gemist werd. Maanden! Alles kon immers lang vóór dien tijd vernietigd worden. Eene plotselinge gedachte weêrlichtte in hem op. Hij deed zijn pels aan, zette zijn hoed op en ging in de gang.
De gloed der zonnebloemen, waartegen Ysabele's figuurken blankte, wachtende angstig, dat Gwinebant zoû keeren, doofde... Een zwarte wolk zonk over den burcht... Een tempeest? riepen de burchtgenooten. Een horeest! Want het weêrlichtte... Er rommelde donder en in die onweêrsbui naderde een heftig gesnor...
Het weêrlichtte door haar heen: scheiding en kostscholen, de kinderen van haar vervreemd, teruggekomen als groote, ruwe jongens, die rookten en vloekten, cynisch in hun mond en hun hart; hun mond, die haar niet meer zoû zoenen, hun hart, waarin ze niet meer thuis zoû zijn.
Dáár fluisterden zijn reisgezellen, En trager werd de vaart der praauw; Wat nieuwe ellend moest hij zich spellen? Hen scheen een folt'rende angst te kwellen; Maar wat wat bragt hen dus in 't nauw? Al heerschte aan 't strand maar stilte en schaâuw, Toch neigden zij ten golven de ooren, Toch weêrlichtte op 't verschiet hun blik, Een wijle drijvens dubb'le schrik!
O-o-oh! kreunde het steeds, als in weêrzin, door het Theater, door de staande, als bezeten starende toeschouwers heen. De regen stroomde recht neêr uit de zwarte en grauwe lucht. De donder rolde. Het weêrlichtte telkens.... A-a-ah!! riep de menigte. Het kruis richtte zich op in de knuisten der beulen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek