Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Ik haal brood en boter, zei Snepvangers, als we eens honger krijgen in den nacht. Amper was hij terug gezeten of daar brak het gehuil en gesis los boven de stad. Jezus, Maria!... kermde Madame. Gelukkig dat er hier wat te verhapzakken valt! Snepvangers ontkurkte een flesch cognac en schonk zich een half bierglas in. Gij ook wat, Mama? Ja, want ik heb zoo'n pijn in mijn buik, kreunde zij.
Open onmiddellijk: ik kom uwe jonkvrouw redden." Een oude schalk ontsloot de poort. "Ach, mher Disdir, wat akelige dingen gebeuren er toch? Vergaat de wereld?" kermde hij. "God zegene u, mher Vos, die ons ter hulpe komt in onzen nood. Al de andere huisbedienden zijn gevlucht...." "Zwijg. Waar is uwe meesteresse?" "Achter, in de zaal. Zij bidt." "Is zij alleen?" "Jonkver Sneloghe is met haar."
"Groote God!" kermde kapitein Davenport. "Dat maakt het bestaan van een schoener maar vijf jaren!" Hij schudde neerslachtig zijn hoofd, mompelend: "Kwaad water; kwaad water!" Ze gingen weer de kajuit binnen om de groote kaart te raadplegen, maar de vergiftige dampen dreven hen hoestend en hijgend weer aan dek. "Hier is het eiland Moerenhout."
Haastig keerde Goelbadan zich om, en... stortte met een kreet van ontzetting ter aarde.... Achter haar stond Feizi, en achter hem vertoonden zich twee donkerkleurige dienaren met de blanke sabel in de hand. Genade! kermde zij, weer tot bezinning gekomen, terwijl Siddha wezenloos het tooneel stond aan te zien, genade, mijn gebieder en Heer!
Vooraleer hij zich kon oprichten, was hij door twintig handen te gelijk aangegrepen; en, hoe hij kermde en om genade smeekte, men sleurde hem verder op het plein. Daar wilde men hem oogenblikkelijk het hoofd kloven; maar degene, die beweerde hem allereerst te hebben aangevat, stelde zich tegen dit voornemen en dreigde de anderen met zijn zwaard.
Waarde heer, ik beklaag de aartshertogin en koningin Marie-Antoinette; maar ik beklaag ook de arme Hugenootsche vrouw, die in 1685, onder Lodewijk den Groote, mijnheer, terwijl ze haar kind zoogde, gegrepen en tot aan de heupen bloot, aan een paal gebonden werd, op eenigen afstand van haar kind; haar borst zwol van melk en haar hart van angst; het hongerige bleeke kind, die borst ziende, kermde en schreeuwde; en de beul zeide tot de vrouw, tot de moeder en voedster: Zweer uw geloof af! haar de keus latende tusschen den dood van haar kind en den dood van haar geweten.
O, kermde zij. Hoe kan je me zoo doen lijden! Je martelt me.... Hij zweeg even en richtte haar hoofd zacht van zijn borst op. Ik zal je niet langer martelen, Eline. Maar alleen moet ik je nog dit zeggen. Weiger nu niet, wat ik je gevraagd heb. Het zou kunnen zijn, dat je later anders hadt willen gesproken hebben. Laat mij dat tenminste hopen. Overmorgen ga ik met Vincent weg.
"Ik heb haar nog eens gezien: ze is beeldschoon als de Moedermaagd...Laten we weggaan, en het rapporteeren!" De soldaat liet het zich geen tweemaal zeggen, en beiden trokken af. Wie kermde en kreunde daar in 't holle van den nacht, ten spijt van wind, regen en storm?
De honger kwam en deed zijn rechten gelden. Zacht kermde het knaapje op haar arm, en een innig gebed zond de vertwijfelde moeder ten hemel. Het drukkende harteleed loste zich op in een vloed van tranen, die haar eenigszins verlichtten. De knaap was, nadat ook hij lang geschreid had, ingeslapen.
"Ik zal haar wel bijhelpen," zeide de drijver met een woesten, grijnzenden lach. "Ik zal haar wat beters geven dan kamfer." En eene speld van zijne mouw nemende, stak hij die tot aan den kop in haar vleesch. De vrouw kermde en richtte zich eenigszins op. "Sta op, gij beest en werk, of ik zal je nog een kunstje leeren."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek