Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Thans wilde hij zich alleen met Hulda en Joël Hansen bezighouden. Dat hij hen niet bij zich aan huis had laten afstappen, had daarin zijne oorzaak alleen, dat hij geen kamers gereed had om die jongelieden te huisvesten. Voorzeker zouden de oude Fink en de bejaarde Kaatje hen uitstekend ontvangen hebben! Maar er was geen tijd geweest, om iets in orde te maken.
Sandgoïst keek dat tooneel met de grootste kalmte aan. Hij grinnikte van genoegen en betastte slechts zijn loterijbriefje met innig welgevallen. Toen Joël, een oogenblik door de woorden zijner moeder afgeleid, hem nog ontwaarde, riep hij woedend uit: »Gij... nog hier!... De deur uit, ellendeling!"
»Wat in gereedheid brengen?" zei de professor. »Weest niet ongerust. Ik heb voor alles gezorgd!" »Voor alles?" »Ja!" »Maar dan dienen wij toch op de hoogte van het tijdstip van vertrek gebracht te worden voor onze zaken, mijnheer Sylvius," drong Joël andermaal aan. »Welnu, wees dan morgenochtend bij het krieken van den dag gereed!" zei Sylvius Hog. »Morgen bij het krieken van den dag?"
»Uit ons zelven en niet van boven. Gij koestert vrees, Hulda, en die vrees bevangt u ook gedurende uwen slaap. Zoo is het bovendien bijna altoos, wanneer men levendig naar iets of iemand verlangd heeft in dit ondermaansche en het oogenblik nadert, waarin onze verlangens voldaan zullen worden. Anders is het niet. Vat ge dat, zusjelief?" »Ja, Joël, ik begrijp u, maar toch..."
»O, mijnheer Sylvius!" riep het jonge meisje blozende en met tranen in de oogen. »Dat, dat vind ik te geheimzinnig!" ... »Maar, mijnheer Sylvius!" ... »En wanneer zal dat huwelijk plaats hebben?" »Als het God believen zal Ole Kamp, haren verloofde, herwaarts terug te voeren," antwoordde Joël. »En waar zit die thans?" »Ja, dat weet de hemel!" Toen verhaalde Joël het gebeurde met Ole Kamp.
»Ja, morgen bij het krieken van den dag. En dat Sint Olaf ons in zijne bescherming neme!" »Dat Sint Olaf ons in zijne bescherming neme!" herhaalde Hulda, terwijl ze bij die aanroeping de handen vouwde. »Dat Sint Olaf ons in zijne bescherming neme!" zei ook Joël op plechtigen toon.
Beiden verlieten den volgenden ochtend de herberg, nog voordat de dageraad aan den hemel was. Van Dal tot aan de beroemde watervallen bedraagt de afstand slechts vijftien kilometer ongeveer, waarbij natuurlijk evenveel gerekend moet worden om terug te keeren. Ware Joël alleen geweest, dan zou hij dat slechts voor eene wat te ver uitgestrekte wandeling gehouden hebben.
Daarop betaalde de reiziger de kleine vertering, bij de bewoners der hut gemaakt, waarna hij, een weinig geholpen door Hulda en zeer veel door haren broeder Joël, het kronkelend pad afdaalde, dat naar den oever der Maan-rivier voert en daar aan den weg naar Dal aansluit.
»En daar doet gij wel aan, Joël," hernam Sylvius Hog. »Bovendien is het niet onmogelijk dat de Viken een oud zeeschip is, dat zeer slecht zeilt, zooals de meeste schepen, die op New-Found-Land varen; waarbij nog komt, dat het bij terugkeer zeer zwaar geladen zal geweest zijn. Kan dat zoo niet zijn?" Beide jongelieden antwoordden niet. Hun stilzwijgen kon voor eene toestemming gelden.
»Wat ik u te zeggen heb, beste vrienden," hernam professor Sylvius Hog, »zal aan den eisch der rede getoetst kunnen worden. Luistert! Ik heb zooeven ernstig nagedacht over hetgeen Joël mij verhaald heeft. Welnu het komt mij voor, dat uwe ongerustheid tamelijk overdreven is...." »Meent ge, Mijnheer?" »Zeker, mijne waarde vrienden. Niet, dat ik u met gezochte redenen zou willen geruststellen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek