Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Ik sta er op dat je een krans voor jezelf vlecht en dan nog een voor grootmama en een voor mij." "En als ik dat nu eens niet doe?" vroeg Elsje lachend. "Dan noem ik je nooit meer Roodkapje." "Alsof dat zoo'n straf was!" riep Elsje uit, om toen plotseling van toon te veranderen en langzaam, en als bij zichzelf te zeggen: "Ja .... dat zou ik toch wel een beetje jammer vinden."
"Ik hoop dat ik je zoo gauw mogelijk naar huis kan terugsturen. Dat zal ook veel van jezelf afhangen. Er is te eer kans op, naar mate je je tegenover ons gedraagt als vriend. En dat laatste zal je gemakkelijk vallen, want je zult hier aan boord niets zien gebeuren of niets behoeven te verrichten dat niet met eer en geweten is overeen te brengen.
»Je hebt 't recht ze te kennen,« gaf Rose toe. »Je kunt niets zeggen, dat verandering brengt in mijn besluit. Het is een plicht, dien ik moet volbrengen. Dat ben ik niet alleen aan anderen, maar ook aan mijzelf verplicht.« »Aan jezelf?« »Ja Harry.
Levensblijheid...? Kan die je redding zijn? OSWALD. En haal nog een glas. Daar staat mevrouws glas, mijnheer. OSWALD. Ja maar, haal er een voor jezelf, Regine. OSWALD. Nou? Als mevrouw er niet tegen heeft...? MEVR. ALVING. Ga een glas halen, Regine. Heb je op haar gang gelet? Zoo flink en elastisch. MEVR. ALVING. Dat gebeurt niet, Oswald! OSWALD. Het is een uitgemaakte zaak, dat zie je immers.
'n Massa kon moorden, verwoesten, aanbidden, vervloeken, martlen, vervolgen en je gaf jezelf over even volkomen als vroegere individuen 't in vroegere massa's hadden gedaan. Je gilde gezamenlijk als 'n kind te water lag, je krijschte als 't dreigde te zinken je schreeuwde mekaar toe als 't gered werd. Zoo ging 't in alles. De massa fantaseerde 'n god, de massa leek onsterfelijk.
Gerard keek hem aan, en vroeg langzaam: "Je hebt zooeven gezegd, dat ik een nieuweling in 't vak ben. Nu ik zooveel geld aan je heb verspeeld, mag ik zeker wel weten, watje meent." Magere Hein liet zijn beurs in den zak dansen, dat de goudstukken tinkelden. "Zie maar eens naar de kleindochter van den boer, en je zult jezelf een antwoord geven." Verder sprak hij niet.
NORA. Zoo, ben je al terug? HELMER. Ja. Is er iemand geweest? NORA. Hier? Neen. HELMER. Dat is vreemd. Ik zag Krogstad de straatdeur uitgaan. NORA. Zoo? O ja, dat 's waar, Krogstad was even hier. HELMER. Nora, ik kan het je aanzien dat hij hier is geweest om je te vragen een goed woord voor hem te doen. NORA. Ja. HELMER. En dat moest je doen alsof het uit jezelf kwam, hè?
Nee, ik zal liever morgen openlik in de Krijgsraad verklaren, dat men Uijs kiezen moet, maar dat ik, met wie mij volgen wil, terugga naar mijn vrienden, die zich over de Vaalrivier hebben neergezet." »Mijn broeder," zei Cilliers, »vraag jezelf af of dit recht zou zijn. Overweeg bij jezelf, wat je landgenoten van je zullen denken.
En je treurt in jezelf om de broosheid en vergankelijkheid van het goede in deze droeve wereld, je denkt niet meer aan den ontrouwen, den verrader; je bent hem al vergeten,.... als hij daar plotseling weer is, om den hoek van een bosch, buiten den kom van een dorpje: zacht-effen-blond en heerlijk-kalm over de groene velden uitgestrekt, om je weer in verrukking verder mee te voeren.
"'t Komt wel allemaal hiér op neer," zuchtte Eduard, "dat ik zelf niets dan aantrekkelijkheden voor-'n-oogenblik heb; geen fond, dat altijd waarde houdt." "O, wijze man; meen je jezelf te kennen?" plaagde Go. En met 'n heerlijk-vertrouwend lachje staarde ze over 't lichte land, of ze in de toekomst zag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek