Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Inderdaad, dit gebouw werk van den Brusselschen architect Henry Vaes is opgericht
"Eindelijk kwamen wij er toe, een grooter tijdschrift op te richten: "Van nu en straks", waarvan de eerste reeks verscheen in groot formaat en op Oud-Hollandsch papier gedrukt, 't Zag er prachtig uit! Ik had natuurlijk allang rondgeloopen met plannen, maar ik wist niet recht hoe de zaak aan te vatten. Toen kwam ik in aanraking met Henry Van der Velde, toen nog schilder.
Alexander Henry, die de door pelsjagers bezochte gewesten bereisde, verhaalt, hoe zijne gastheeren zich gedroegen tegenover een zooeven door hem gedooden Beer. "Onmiddellijk na den dood van het dier kwamen alle Indianen dicht bij het lijk staan.
Natuurlijk te zijn is ook een poze, en de vervelendste, die ik ken, lachte Lord Henry. Zij gingen den tuin in en lieten zich behagelijk op een rieten bank neêr, in de schaduw van een hoogen laurierboom. Het zonlicht slipte over de gepolijste bladeren. In het gras trilden witte madelieven. Na eene pooze haalde Lord Henry zijn horloge uit.
Generaal Mac-Enery bewoont een appartement, in de Kanaalstraat, het uitzicht hebbende op het standbeeld van Henry Clay; in welk appartement hij een soort van nederige hofhouding heeft ingericht. "Gij zijt niet bang om binnen te gaan, vraagt een senator die ons op de trap tegenkomt, hoewel wij bandieten zijn?"
Ik word dit jaar nog meerderjarig en dan kan ik doen wat ik wil. Heb ik geen gelijk gehad, Basil, mijn liefde te putten uit de poëzie en mijne vrouw te vinden in Shakespeare's drama's! Rosalind sloeg haar armen om mij heen en Juliet kuste ik op den mond. Ja Dorian, ik geloof, dat je goed deed! antwoordde Hallward langzaam. Heb je haar van daag nog gezien? vroeg Lord Henry.
Den volgenden morgen, om half een, wandelde Lord Henry Wotton van Curzonstreet naar Albany om zijn oom op te zoeken, Lord Fermor, een joviale, wel wat ruwe oude vrijer: de wereld noemde hem egoïst, omdat zij geen voordeel van hem trok, maar onder zijne kennissen had hij den naam vrijgevig te zijn, omdat hij de menschen, die hem amuzeerden, te eten gaf.
Lord Henry glimlachte, en, zich buigende, plukte hij een roodbladig madeliefje uit het gras, en keek er naar. Ik ben overtuigd, dat ik het begrijpen zal, sprak hij, en hij bleef aandachtig het goud-en wit-stralige zonnetje in zijne hand bezien; en wat gelooven aangaat, ik kan alles gelooven, als het maar heel ongelooflijk is.
De jongen schrikte op, als uit een droom. Is het waarlijk klaar? murmelde hij, van de estrade stappend. Geheel en al! zei de schilder. En je hebt vandaag uitstekend gezeten, dat moet ik zeggen. Dat heb je aan mij te danken, viel Lord Henry daarop in. Niet waar, Mr. Gray? Dorian antwoordde niet en langzaam, zonder belangstelling, ging hij voor het portret staan.
Achterover in den hansom, zijn hoed diep in de oogen, bezag Dorian Gray lusteloos die vuile schande van de groote stad, en nu en dan herhaalde hij de woorden, die Lord Henry eens tot hem gezegd had. De ziel te genezen door de zinnen, de zinnen door de ziel, Ja, dat was het geheele geheim. Vaak had hij het beproefd, nu zoû hij het weêr beproeven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek