Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
En Else, goeie Elsi, die heelemaal niet begreep, wat ze voor kwaad gedaan had, zou ze morgen vragen niet meer boos te zijn. Ieder mensch was immers anders: Elsi kon veel van Han houden, en toch flirten met 'n ander, terwijl zij Er kwam weer 'n man 't grachtje af, die haastiger ging stappen, toen hij 't huis naderde. "Ben jij 't, Gé? Hoe kom jij verzeild op dit stille grachtje?"
Slechts vergete men nooit, dat er in de opvoeding geen middelen zijn, die altijd en overal helpen. Overigens herinnert dit schetsje mij zoo levendig aan de wijze waarop Rousseau den verwenden en onhandelbaren jongen Chenonceaux tot rede bracht, dat ik mij voorgenomen heb dat aardige verhaal eerlang voor ons blad te vertalen. Driejarige Han is een kleine strooper.
Zij hebben den beenhouwer Han Bout vermoord! Harop, harop!" Op dit oogenblik keerden juist de Bruggelingen, die des konings stoet gevolgd hadden, naar hunne woningen terug; de straten krielden van volk, dat eveneens als de vluchtelingen van den burg: "Wee! Wee! Wacharm! Harop! Harop! Harop!" begon te roepen.
Vervolgens sprak hij tot den schipper, die niet ophield met balken en spottend met de vingeren naar hem te wijzen: Waarom blijft gij daar op uwe boot, nietdeug? Durft gij aan wal komen om met ons en onze ezels te spotten? Ja, durft gij? vroeg Lamme. Hi han! hi han! hi han! ging de schipper maar voort. Heeren langooren, ik noodig u op mijne boot.
Daar was haar kamer, haar huis: hoe zou ze daar nu werken gaan, studeeren; zich wijden aan de "romantische" taalstudie, aan de wetenschapskunst! "Elsi!" kwam ze binnenstuiven. Maar Han zat op de canapé, leunde elegant met z'n arm op de kussens, en luisterde glimlachend naar Elsi, die, met 'n blozend gezichtje, op 'n laag stoeltje druk te beweren zat.
Han stond met Else voor het raam te kijken: "Hoe wist jij 't?" vroeg ze, "Han vertelde 't me vanmiddag." Er waren meer jongens, die Go niet kende; ze praatten allemaal zacht en gedempt, en het was er kil en triestig. 'n Droef, grijs licht viel door het gordijnlooze raam op den houten vloer, en de met namen bekerfde tafel.
"Dol," zei Go tegen Eduard, "zoo'n wezenlijke vergadering." en toen er: "ad theam" was geroepen, ging ze met stralende oogen om de kopjes rond, vragend aan Gerard: "Wat zal er nu gebeuren?" dan weer tegen Han: "Ik vind 't heerlijk, en we hoeven niets te zeggen, hè?"
"Dispuut Laborando vincimus" uit Leiden." "Kinderen, maar zoover zijn we nu nog niet. We moeten voorloopig allemaal nog terug naar onze ouderlijke woning,... nu is het tijd voor den trein." "Hè Han, is er geen latere?" "Ja zeker; we zitten hier in 't middelpunt van spoorwegen. Er gaan hier, geloof ik, drie treinen op 'n heelen dag."
Maar de beschermende vestingwerken stortten met donderend geweld ineen, Go viel met beide handen uitgestrekt over de canapé naar den weifelaar toe en jubelde in verrukking: "O, Han, ben jij 't? Wat ben ik vreeselijk blij! We dachten, dat 't de juffrouw was; kom toch binnen hoe heerlijk dat is Elsi, je kent 'er toch.... moeder's nichtje.... m'n neef Henri."
"O; kan ik nog even gaan voor 't eten.... 't is nu vier; ja, dat gaat wel. Je excuseert me, Han.... ze heeft misschien wat bizonders." "Stoor je niet aan mij.... ik ben geen officiëele visite," verzekerde Han, opstaande, "'k ga zelf ook dadelijk...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek