Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Zorgvol keek Eleazar naar de daken, wetend hoe de blinde hechtte an sjabbeskleedij. As 't goed niet voór sjabbes terug was kans was 'r niet had ze 'n dag van diepe ellende. Het kind babbelde voort. "...Jan van hiernaast oome..." "Wie 's Jan?" "Jan, da's Jan-van-de-schoenmaker weet u nie? die heit 'm laast zoo lekker verneukt, oome.
„Ik ben hier zooveul als oppaster, weet u? En hij is Walten, die vroeger kemiekert is geweest an den Schouwburg; daarvan heit ie nou nog die korte broek an. Hij is gustere avend thuis gekomme; hij had z’n benefiesie gespeuld, weet u?
"U ken ze nie zien u heit makkelijk zegge dat moeder 't verstaat", zeurde Mijntje: "dat zijne geen boterhamme, dat zijne piemeltjes". "Zijne dat piemeltjes!" , riep Essie, nijdig 'n boterham tegen 't licht houdend, dat de korst op 'r voordeeligst te zien kwam: "doe 't me na voor veertien perzone, stik schlemiel!"
De agent ligt languit op den grond, werpt een dreg uit. Telkens groote aandacht als het touw binnengehaald wordt. "Hij heit 'm!... Hij heit 'm!" Maar een groote mand hangt aan een punt van de dreg. "Je vangt bot," lacht d'r een. "Hou je smoel!" schreeuwt een slager: "mot je d'r mee spotten, als zoo'n stumper verzuipt!"
Mijn woorden werden wel opgenomen door de aanwezige boeren: althans er ontstond een goedkeurend gemurmel: de landman, die aan het boveneinde zat, knikte mij vriendelijk toe, en zich vervolgens tot den zeeman wendende: "wat heit jou die koopman 'edaan, Andries Matthijssen!" vroeg hij, "dat je met hum voor 't mesje wilt?" Mot ik me van zoo'n loop-in-'t-lijntje laten op den kop zitten?
Een wit wolkentipje kwam al verzilverd uit. Ze wou 'm er uit zien komen. Maar hij kwam niet. Alleen wat wolkenrandjes stonden gekleurd alsof in de verte zilverbrand was. Den volgenden morgen lag moeder nog te bed, toen ze terugkwamen. Riek frisch van de wandeling. Jo met kringen onder de oogen. Moeder stak het hoofd uit de alkoof. "Wat heit 't gekost?"
Maôr wat was het? de vent had veul voorspraak bij de groote lui: men zeit wel, dat hum nou en dan wel ereis boodschappen liep naôr den overkant, die zoo maôr half in den haôk waren; maôr wie kan 't bewijzen? 't is maôr, die 't laôst verteld heit, leeft nog." "Zoo gij te Tiel zoo welbekend zijt, weet ge voorzeker ook, wie Klaas Meinertz is?" vroeg de vreemdeling.
"Ik ben niet voor baas gebore," grunnekte Eleazar, 't hoofd schuddend: "'k heb alles verziekt." "Wat zeit-ie?" "Hij zeit dat-ie alles verzièkt heit!" "W
"Hou op!" riep ik, tot hen die voor mij waren: en de trein stond stil. "Tante is haar schoen kwijt," zeide ik: "waarachtig, de weg is al te slecht. Is er hier geen woning in de nabijheid?" "Als je nog een amerijtje geduld heit," zeide Klaas: "daar gunter aan den weg zie ik een lichtje."
Dit bevel werd door de omstanders natuurlijk als een bewijs van vrees aangezien, en de waard, niet ontevreden, van nu eens aan Andries zijn trek tot een messengevecht te gunnen, wendde zich verheugd tot Roggeveld: "ziezoo!" zeide hij: "nou zellen we toch nog een grapje hebben: en onze vriend Andries zal trakteeren; want dat doet hij altijd roiaal, mot ik zeggen, as hij er een troef heit 'egeven."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek