Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Chilling besloot zijn opmerkingen, met vast te stellen, dat hij in geen twee en veertig dagen van hard werken een druppel drank over de lippen had gehad en dat hij »gehangen wou worden als hij niet zoo droog was als een stokvisch.« »Waar denk je, dat die meneer vandaan komt, Oliver?« vroeg de Jood met een grijns, terwijl de andere jongens een flesch met drank op tafel zetten.
Hij maakte nu ook kennis met de andere leden van het gezelschap, met de honden die vroolijk tegen hem opsprongen, met Jako, wien Sander geleerd had: »Hoe vaart mijnheer Sergius?» te zeggen, en met John Bull, die zijn vriendelijksten grijns tegen hem trok. Ook de twee trouwe oude paarden, Vermout en Gladiator, hinnikten van pleizier toen hij ze op een stuk suiker trakteerde.
»Wist 't niet, laffe spitsboef!« snauwde Sikes. »Hoorde je dan 't leven niet?« »Ik heb er niks van gehoord, zoo waar ik leef, Bill,« antwoordde de Jood. »O nee! Jij hoort niks, natuurlijk niet,« smaalde Sikes met een woesten grijns. »Jij sluipt altijd in en uit, dat niemand je hoort komen of gaan! Ik wou, dat jij een halve minuut geleden de hond was, Fagin.«
»Eén van beheer Fagin's jongens,« riep Barney met een grijns. »Van Fagin, zoo!« riep Toby uit, terwijl hij naar Oliver keek. »Wat 'n prachtige jongen voor de zakken van de oude dames in de kerk! In dat smoel van 'm zit 'n fortuin.« »Nou ja al genoeg,« viel Sikes ongeduldig in; hij boog zich over zijn liggenden vriend heen en fluisterde hem een paar woorden in 't oor, waarop Mr.
»Falderala, ouwe jongen, beetnemerij, de diender zal hij niet opzoeken,« zei de Vos met een grijns op zijn slimme gezicht. Dat was een verklaring, maar geen bevredigende. Charley Bates voelde dat en vroeg nog eens: »wat bedoel je?«
Disdir Vos stond op een paar stappen terzijde, en luisterde met verkropt gemoed en nijdig hart op hetgeen men rondom Robrecht zeide. Hij hield in schijn de oogen in eene andere richting; maar een aandachtig toeschouwer hadde wel aan den zuren grijns zijner lippen bemerkt dat elk woord van lof hem als een pijl door den boezem boorde.
Zijn breeden mond tot een leelijken grijns vertrekkende, zei de Bobberd: „Wel! ’t is me ook ereis gebeurd, dat ik wat vond; ’t was maar een bagatel, ’n kleine parelmoeren damesportemonnaie; toen heb ik ook gekeken naar de advertenties.” „En?” „’k Zag er eindelijk een staan, maar ’k had de duiten al op.
»Ja,« viel de vreemde in. »Ik heb hier al twee uur staan wachten. Waar voor den duivel heb je toch gezeten?« »Jouw zaken behartigd, beste jongen,« antwoordde de Jood, met een angstigen blik op zijn metgezel en onder het spreken zijn stap inhoudend. »Jouw zaken, den heelen avond.« »Natuurlijk!« zei de ander met een grijns. »Nou, en wat komt er van?« »Niets goeds,« antwoordde de Jood.
Zoo trekken wij niet zelden onze warme gevoelens het koude harnas der krachtbetooning aan, waarin zij beven en bibberen, en verbergen de lieve trekken onzer zachtaardigheid achter eene harde grijns, opdat wij toch vooral leelijker zijn zouden. Bloodaards! niet te ver met deze huichelarij!
Nauweliks hadden Retief en de paar Boeren die bij hem waren, hun de rug toegekeerd, of een helse grijns verving de vriendelike glimlach op het zwarte gelaat van Dingaan. »Blanke honden!" zei hij met hese stem. »Ge hebt vuurroeren, maar minder verstand dan de jakhals en ratel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek