Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Isaac Van Beninghe had veel moeite om hem te wederhouden van zijn zwaard te trekken. Wat Burchard Knap betreft, wonderlijk genoeg, die scheen te droomen en zeide niets. Onderwijl was mher Sneloghe naar de deur der zaal gegaan en meende deze te openen; maar hij vond ze gesloten. Daar stond hij nu, de andere ridders met vlammende oogen en met eenen grijns van misprijzen te bezien.
Het was haar in haar reeds zorgvolle stemming om den moord op Nigrina, waarvan men verdacht, dat zij zoû weten, zoo een bittere teleurstelling, dat zij zich achter de andere vrouwen boog naar Crispina en haar bijna hard-op, met een hatelijken, nijdigen grijns vroeg: Crispina....! Ben je tevreden.... over je tweelingen?? De adulescens smachtte van liefde. De exostra draaide.
»Iedereen is zijn eigen vriend, beste jongen,« antwoordde Fagin met zijn innemendsten grijns. »Hij heeft nergens een beteren vriend dan zichzelf.« »Soms toch niet,« hernam Morris Bolter, terwijl hij het voorkomen aannam van een man, die de wereld kent. »Sommige menschen zijn de eenige vijanden van zichzelf.«
De heeren Fogg en Francis Cromarty, na het geheele gehucht te hebben afgeloopen, kwamen terug, zonder iets te hebben gevonden. "Ik ga te voet," zeide Phileas Fogg. Op dat oogenblik kwam Passepartout bij zijn meester terug en met een veelbeteekenenden grijns zag hij naar zijn prachtige, maar zeer onvoldoende muilen.
»En waarom,« zei Sikes met een woesten grijns naar zijn beminnelijken vriend, »waarom doe je zooveel moeite voor één melkmuil van een jongen, terwijl je weet, dat er elken nacht vijftig jongens om Common Garden zwerven, waar je maar uit te kiezen hebt?« »Omdat ik die niet gebruiken kan, beste jongen,« antwoordde de Jood met lichte verlegenheid, »ze zijn de moeite niet waard.
En een droog gevoel, als een dorst van wreedheid, schroeide in Franks keel en hij slikte twee-, driemaal met een beestelijken grijns om den mond, beestelijk blij, dat hij hem zoo had, in zijne macht, in zijne linkervuist, onder zijne knie. En hij balde zijne rechter en hief zijn arm op als een hamer, brieschend. Daar, daar, daar ... brieschte hij, brieschte hij door ...
"Weet niet, Juffrouw," antwoordde de kleine, met een grijns die al hare tanden liet zien. "Weet ge niet hoe oud ge zijt? Heeft niemand u dat ooit gezegd? Wie was uwe moeder?" "Nooit eene gehad," antwoordde het kind wederom grijnzende. "Nooit eene moeder gehad! Wat meent ge daarmede? Waar zijt ge dan geboren?"
»Neem me niet kwalijk,« zei de Vos met afgetrokken voorkomen opkijkend. »Vroeg u mij iets, beste vriend?« »Ik heb nog nooit zoo'n doortrapten vagebond gezien, Edelachtbare,« merkte de agent met een grijns op. »Zal je iets zeggen, snotjongen?«
Dit waren de eerste vriendelijke woorden, die het negerkind ooit in haar leven had gehoord; de zachte toon maakte een vreemden indruk op het wilde, ruwe hart, en iets dat naar een traan geleek blonk in de ronde, glinsterende oogen, maar werd terstond door een korten lach en den gewonen grijns gevolgd.
Maar Aristobulus Beerenkooi vermeende aldus zijn ongelukkig wedervaren te moeten uitleggen: »De straal, door mijn hamer voorgesteld," zei hij doceerende, terwijl hij een grijns van pijn niet kon onderdrukken, »heeft een concentrischen cirkel beschreven, ten opzichte van dien, welke den tangens van den grond had moeten uitmaken, door dat ik den straal te kort nam. Vandaar de schok...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek