Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Tom strekte zich op een kist uit, en terwijl hij daar lag, hoorde hij nog telkens een gesmoorden snik of uitroep van de bedroefde vrouw. "O, wat zal ik doen? O, Heere, o, goede Heere, help mij!" en zoo al gedurig voort, totdat ook dit gemompel ophield. In het midden van den nacht werd Tom eensklaps met schrik wakker.
De gendarmen lieten Jean Valjean los, die achteruit trad. "Is 't dan waar, laat men mij los?" zeide hij op een gesmoorden toon, als sprak hij in den droom. "Ja, gij zijt vrij, verstaat ge 't niet?" zei een gendarm. "Neem eerst uw kandelaars, voor ge heengaat, mijn vriend," hernam de bisschop. Hij ging naar den schoorsteen, nam de twee zilveren kandelaars en bracht ze Jean Valjean.
"Moord!" roept op gesmoorden toon een der mannen, de kruier, als plotseling, met een verraderlijken ruk, de honden-koopman zijn rechterhand bevrijdt en hem daarmede de keel dichtknijpt. Strijkman siddert van angst; terug kan hij niet, want de opening der deur en ook 't portaal is door de aangroeiende burenmassa geheel ingenomen.
Hij brengt er een mede, een langen man met ijskoud gelaat, die zonder een woord te zeggen, het oor tegen den rug van den knaap ligt en hem op de borst tikt. Daarna moet juffrouw Bonnet in haar eigen kamer een potlood en papier gaan halen, opdat hij zijn recept zou kunnen schrijven. Op het oogenblik dat hij zich, nog altijd sprakeloos verwijdert, ondervraagt de moeder hem op gesmoorden toon.
"Goed Willem, ik zal vader ontvangen," zei Schelting, en met een gesmoorden zucht verliet hij het schoolverblijf. "Hoe gaat het, hoe gaat het oude vrind?" zei baas Tink met een verbazende hartelijkheid, toen hij Scheltings woonvertrek was binnengetreden: "Wij hebben elkander sinds een heelen tijd niet gezien.
"Ha! de kleinen zijn dan toch tot iets goed! 't Is zeer gelukkig. Ik ga! Vertrouw intusschen de kleinen en wantrouw de grooten...." Hij richtte het hoofd op en voegde er op gesmoorden toon bij, terwijl hij op den man der Billettes-straat wees: "Ziet ge dien groote?" "Nu?" "'t Is een stille verklikker." "Zijt ge er zeker van?"
Nu was 't haar als droeg ze een ziel van vuur in een lichaam van ijs. Daar voelt Gösta twee armen zacht zich opheffen en om zijn hals leggen met een zwak, bijna onmerkbaar drukken. Hij kon 't maar juist even voelen. En Marianne meende, dat zij haar gesmoorden hartstocht lucht gegeven had in een brandende omhelzing.
"Om Gods wil, Ridder!" zeide zij: "laat mij gaan; het voegt mij niet, langer naar u te hooren: men heeft ons misschien zien gaan: men zal ons bespieden.... men heeft ons reeds bespied." En dit zeggende, gaf zij een angstigen, half gesmoorden kreet. Naast hen stond Reinout, doodsbleek, met gekruiste armen en het oog vonkelende van toorn.
De sombere indruk werd nog verhoogd door een klagend geluid, een half gesmoorden zucht, een doffen snik, nu en dan uit de schemering tot ons komende: daar lag eene vrouw of een grijsaard ter aarde gebogen en stortte hier het hart uit voor Hem, wiens oog door de duisternissen henen dringt en wiens oor de stem der klagenden hoort, van waar zij ook moge opgaan.
Opgeschrikt door die beweging, sprong Hanna overeind uit den slaap, keek, bij het bed gekomen, Bets aandachtig aan, betastte haar handen, luisterde aan haar mond, wierp toen haar boezelaar over het hoofd, viel op een stoel neer en riep, al heen en weer wiegend, op gesmoorden toon: "De koorts is af, ze ligt in een natuurlijken slaap, haar huid is vochtig, en ze haalt gemakkelijk adem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek