United States or Israel ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Oude vriend!" ving de geneesheer met een verbazende deftigheid op zekeren morgen aan, toen hij Scheltings kamertje was binnengetreden: "de kunst schijnt op den ongelukkigen smid niets te vermogen, en wel om de eenvoudige reden, dat er bij de krankheid des lichaams eene hyperthymie, of ziekte des geestes schijnt te bestaan, die de noodlottigste gevolgen kan na zich slepen.
Was het te verwonderen dat Scheltings gelaat betrok toen hij vernam, dat de man hem wenschte te spreken, die een zoo droevig geheim? met hem deelde, en op wiens verlangen hij Willem als ondermeester had aangenomen, ofschoon hij zich het liefst alleen te midden zijner "schaapjes" bevond; de man eindelijk die nooit zijne woning betrad, dan om een deel der droevige schuld in ontvangst te nemen?
Tink voegde zich nu bij de vrije boeren, en, na een intiem gesprek over de schoonheid hunner gewassen, landerijen en beesten, vraagde hij eindelijk: of ze ook, zooals de andere raadsleden, op zijn zoon Willem, als Scheltings opvolger, bij den schoolopziener wilden aangedrongen hebben, er bijvoegende, dat hij voor eene oproeping en een vergelijkend examen was, maar dat er, indien al de heeren het wilden, ook wel dispensatie van 't examen kon verzocht worden, met toestemming van den minister van Binnenlandsche Zaken.
"Goed Willem, ik zal vader ontvangen," zei Schelting, en met een gesmoorden zucht verliet hij het schoolverblijf. "Hoe gaat het, hoe gaat het oude vrind?" zei baas Tink met een verbazende hartelijkheid, toen hij Scheltings woonvertrek was binnengetreden: "Wij hebben elkander sinds een heelen tijd niet gezien.
"Ja," zeide zij op zekeren avond tot den ondermeester, die gedurende Scheltings ziekte de school had waargenomen: "'t is toch onvergeeflijk zooals men vader ter zij heeft geschoven, jij ondervindt nu zelfs hoe noodig hij nog voor de kinderen is, 't was altijd stil wanneer hij zich in hun midden bevond, terwijl tegenwoordig het gegons in onze woonkamer te hooren is."
Ik stel er mij de beste resultaten van voor, wellicht dat zoodoende het begeerde consult onnoodig zal worden." Met bevreemding zag Schelting den dokter aan, doch gaf zijne toestemming, en bekwam daarop nog de verzekering, dat zijn geit, die van Scheltings opvolger permissie voor het kerkhof had gekregen, er uitzag.... als modder.
"Schuift u niet naderbij vader?" zei Scheltings dochter, toen het avondbrood met de koffie door haar was aangerecht, terwijl ze met kinderlijke lieftalligheid haar hand op 's vaders grijzen schedel drukte, en hem met hare zachte oogen vriendelijk aanzag. "Eet jij maar Elsje," antwoordde Schelting: "misschien zal ik straks.... ik heb niet veel honger."
Wat ik ook zeggen wilde... O ja: meester moest de complimenten van vader hebben en dat hij, als 't meester schikte, om één uur eens bij hem zou komen." Scheltings gelaat betrok zichtbaar. Wáárom het betrok? Omdat een bezoek van Willems vader den ouden man nooit welkom kon wezen.
Woord Van De Dag