Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
"Neen!" zei Jannetje kortaf. "Maar daarom zal jij mijn ouders toch wel meer ontmoeten, niet waar?" Jannetje knikte toestemmend. Zwijgend wandelden ze samen een eindje verder. "Ga je... ergens heen?" vroeg Gerrit. "Neen... zoo maar!" was het antwoord. "Hier linksaf komen we in het bosch. Is dat goed?" Opnieuw knikte Jannetje: "Maar moet je nu niet naar vader en moeder?"
Gerrit had haar zeer beleefd gegroet, en de dames hadden het zeer druk met de vreemde. Zijne moeder scheen terstond zeer nieuwsgierig te zijn om te weten hoe het haar in Rotterdam beviel en, hoe hare familie in Gelderland voer, ofschoon er dan hier tot nog toe geen sterveling was, die wist of zij een vader en moeder, broer of zuster bezat, al dan niet.
Ja, waarachtig! zij heeft tot dusverre waarheid gesproken" vervolgde Bril, terwijl hij zijn roemer tot op den bodem ledigde, die dadelijk daarop weder door den gedienstigen Gerrit werd volgeschonken: "zij heeft een voorspellenden geest gehad: luister aandachtig, mijne heeren! en ik zal u verhalen hoe ik vrijheid en leven voor Land en Vorst heb in de waagschaal gesteld."
Wat drommel kon dien ouden heer bewegen, zich uittegeven voor een aanbidder van myn zusje Truitje die zeere oogen had, of van myn broêr Gerrit die altyd met zyn neus speelde? En toch, hy zegt: "dat hy die versjes zong, door liefde gedrongen."
Gerrit durfde niet er naar raden, maar verstoutte zich om te vragen: "Wist je niet dat ik in Loosdrecht zou komen met de vacantie?" "Ja... dat 's te zeggen: we dachten het wel." "Mijn vader zal het zijn ouden vriend toch wel verteld hebben!" "We zien je ouders niet meer zoo dikwijls als vroeger... dat 's te zeggen..." "Dat 's te zeggen: ze komen niet meer zoo dikwijls bij elkaar aan huis hè?"
Geen jongen zou het straffeloos wagen Jannetje verdriet te doen als Gerrit er bij was.
Op dit oogenblik was dominee Buddingh daar om de vergadering te leiden, waarin een kerkeraad gekozen werd. Morgen zouden er niet minder dan twaalf kinderen gedoopt worden. Gerrit wist heel goed dat hij geen drie maanden te Bunschoten wonen zou, of hij was ook Afgescheiden. En dan zou Jannetje hem misschien nog wel willen hebben, maar vader Huiskamp zou niet zoo gemakkelijk zijn toestemming geven.
En, toen Gerrit op 'en goejen oavend volk bij zich op de slacht had, en d'r ook al van den monsterkoek was gepruufd, en bij die occoasie zien weervoaren vertelde, toen zei zwoager Kresel: dat 't ien de hugt niet te veinden was; en baas Janssen: dat 't met de zêjen achteruutgoeng; en de oude Teunisboer besloot: "Wat duu'j ook met de klompen op 't ies!"
Zij twijfelde er dan ook geen oogenblik aan of Gerrit zou tijdens het verblijf van Klaartje wel eens overkomen en pijnigde zich met te willen uitspeuren hoe deze overkomst desnoods door te drijven zoude zijn.
Ik wil het weten; geef antwoord, Gerrit!” „Gekregen, moeder!” ’t Is Gerrits stem, die antwoordt. „Dat is niet waar. Zooveel sigaren krijg je niet; ik weet heel goed, dat je er nooit meer dan een stuk of zes hebt; en nu een heel pak van vijf en twintig, en met zoo’n mooi lint er om, dat is niet zuiver!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek