Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
In een oogenblik had hij een blakerkaars aangestoken; wipte de trappen op, en verzocht de doodmoede boeren die dat straatsteenen loopen niet gewend waren hem s'il vous plait te volgen. Gerrit en Gijs volgden ja! en ze kwamen b-o-v-e-n ja! moar 't was krek of d'r wel duuzend hoamers in die been' oan 't kloppen woaren.
Jannetje nam het mandje van Gerrit in ontvangst, zei zacht: "Goeden avond, Gerrit!" stak hem de hand toe en ging het erf op. "Goeden avond, Jannetje!" zei Gerrit en bleef staan. Maar Jannetje was reeds in huis, en hem schoot niets anders over dan langzaam verder te loopen. "Dat is voorbij! Voor goed voorbij!" snikte Jannetje toen ze in bed lag. "Dat komt door die akelige Afscheiding!
"Wa's ook weer 't beste?" vraagde Gerrit. "Wel die erste ies de hoogste," antwoordde de juffrouw. "Dan za'k 'r niet van gediend wêzen," hervatte Gerrit, "denk ie da'k 't trappen klimmen nog niet zat bin?" "Trapfen kliemen?" zei de mamsel; "dat hoeft niegt, 't is laag pij den groend."
Hij sprong en danste: as 'en gek, dacht Gerrit. Maar spoedig knepen onze boeren de oogen dicht, want telkens als de bonk hen voorbij kwam, kregen ze 'en karvracht zand of zoagmêl in de oogen, dat ze hoast niet zien kosten. Nu kwam er 'en witte knol met 'en stempel op de bil, die aweer net zoo goeng drêjen. 'En Juffer sprong er op, die erst goeng zitten.
"Maar wat was het ook weer met die handschoenen?" prevelde Vernooy; "me dunkt toch..." "Och kom!" zei mevrouw, bevende dat die gedroomde handschoenenhistorie nog eene schaduw werpen zou op de bevallige schilderij, die zij van Gerrit als knaap had opgehangen; "je verwart het met wat anders. Er was heusch niets van.
En Dieper beloofde deemoedig dat-i 't nooit weer zou doen. De oude Gerrit? Nu, zyn tusschenspraak schikte nogal. Gelukkig voor Wouter, dat-i eindelyk 'n figuur ontdekte van iets minder afschuwelyken aard, iemand waarmed-i het tooneel dat z'n angst hem voormaalde, wat minder krimineel stoffeeren kon. Gerrit mompelde: "wat 'n geseur over die liedjes! Allemaal wind en 'n engelsche notting!"
Klaas Zwart haastte zich zoo, dat hij in de sloot viel. Tot aan zijn hals toe zakte hij in het water. Karel van Dril sprong over de sloot, Frans Thor ook, Gerrit Kikke en Piet Vos kwamen er met natte voeten af, maar Jantje, die eerst niet wist, wat er gebeurde, liep den verkeerden kant op, en vloog precies boer Wobbe in de armen. "Loopen! Loopen, jongens!" riep Frans Thor.
Gerrit en Gijs wisten niet recht wat er met hen voorviel; maar toen zij hun bezinning herkregen want de wind sneed hun scherp in 't aangezicht zagen zij zich in een wagen geplaatst, die den wind aan alle kanten den vrijen doortocht liet, en waarin behalve zij, slechts twee passagiers gezeten waren. "Slechte woar veur 't geld," bromde Gerrit.
"Loop noar den.... houtmiet!" riep Gerrit: "met al ou vremd gesnor." "Goeden nacht Heeren," zei Karel. De deuren gingen dicht, en de heeren zaten alleen.
Zou Nederland eens de "Herberg van Gods Kerk" daaraan zich spiegelen? Op geen der Huiskamp's had het gehoorde dieper indruk gemaakt dan op Jannetje. Ze begon de dingen in een ander licht te beschouwen. Toen Gerrit Beukman naar Bunschoten verhuisde, had ze hem vèr, vèr van zich verwijderd geacht. Wat ze gisteren gezien en vandaag gehoord had, plaatste hem in haar oogen ver boven haar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek